Wednesday, June 11, 2008

ေက်းဇူးရွင္ ဧရာ၀တီ မိ်ဳးဆက္သစ္မ်ားအတြက္

ဆူနာမီျဖစ္ၿပီးေနာက္ပုိင္း ျမန္မာလူထု က်မ္းမာေရးပညာေပး လုပ္ငန္း ေတြထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္ထဲထဲ၀င္၀င္ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ေနခဲ့တာ ယေန႔ထိပါပဲ။ ပညာတတ္ တစ္ေယာက္ မဟုတ္ေလေတာ့ အလုပ္လုပ္ရင္း အေတြ႔အၾကဳံ ေတြကေနပဲ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ သင္ယူေနခဲ့ပါတယ္။

က်န္းမာေရးပညာေပး သူတစ္ေယာက္အျဖစ္ တာ၀န္ယူေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ စာသင္ေက်ာင္းေတြမွာ၊ ေဒသေတြမွာ ဆူနာမီေရလွိဴင္းဒဏ္ခံခဲ့ရတဲ့ ကေလးေတြ ကုိေတြ႔ဆုံခဲ့ရပါတယ္။ ဆူနာမီိေရလွိဴင္းျဖစ္ၿပီး ႏစ္ႏွစ္ေက်ာ္ကာလ မွာ UNICEF နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ GHRE အဖဲြ႔တုိ႔ ပူးေပါင္းျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ဆူနာမီ ျဖစ္အၿပီး ကေလးမ်ားရဲ့ စိတ္ဒဏ္ရာမ်ား ျပန္လည္စမ္းစစ္ရန္ အတြက္စစ္တမ္းေကာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေမးေနရင္းနဲ႔ ငုိတဲ့ကေလး၊ ေသြးစုပ္ျဖဴေလွ်ာ္သြားတဲ့ကေလး၊ သားမိဘနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ မရွိေတာ့ ဘူးလုိ႔ မ်က္ႏွာေၾကာင္ေလးနဲ႔ ေျပာတဲ့ ကေလးေတြ ကုိေတြ႔ရွိခဲ့ပါတယ္။ ကေလးေတြရဲ့ အတြင္းစိတ္မွာ ဆူနာမီနဲ႔ ပါတ္သတ္တဲ့ ေၾကာက္လန္႔မႈေတြ၊ ထိန္႔လန္႔မႈေတြ ရွိေနေသးတယ္ ဆုိတာသိရွိခဲ့ရပါတယ္။ အမွန္အတုိင္း၀န္ခံရရင္ အဲဒီအခ်ိန္ထိ စာသင္ေက်ာင္း ေတြမွာ၊ လုပ္ငန္းခြင္ေတြ မွာ ရွိတဲ့ဆူနာမီ ဒဏ္ခံကေလးေတြရဲ့ စိတ္ခံစားမႈေတြကို ႏွစ္သိမ့္ေဆြးေႏြးျခင္းအားျဖင့္ အိပ္မက္ဆုိးေတြကေန လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ကုသေပးရမယ္ဆုိတာ ကြၽန္ေတာ္ နားမလည္ခဲ့ပါဘူး။

ဆူနာမီ ျဖစ္ၿပီးေလးႏွစ္ေက်ာ္ကာလမွာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ က်န္းမာေရးဌာနကုိ ဟားဗတ္ တကၠသုိလ္က စိတ္ပညာက်န္းမာေရးဌာနက ပါေမာကၡ တစ္ဦးေရာက္လာေတာ့မွ သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္အလြန္ ကေလးမ်ားရဲ့ စိတ္က်န္းမာေရးအတြက္ႏွစ္သိမ့္ေဆြးေႏြး အပုိင္းဟာ အေရးၾကီးေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ္နားလည္ခဲ့ပါတယ္။ သိသိျခင္း ကြ်န္ေတာ္ ဆူနာမီဒဏ္ခံ ကေလးေတြကိုစုၿပီး ႏွစ္သိမ့္ေဆြးေႏြးေပးျခင္းေတြ လုပ္ေပးႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ဟာ ေလးႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ ပါၿပီ။ ဆူနာမီ ဒဏ္ခံကေလးမ်ားဟာ ျပန္႔က်ဲေနပါၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္ သူတုိ႔အတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိခဲ့ရပါတယ္။ ဆူနာမီျဖစ္ၿပီးေနာက္ပုိင္း ထုိင္းအစုိးရ စာသင္ေက်ာင္းေတြမွာ ထုိင္းဆရာ၀န္တစ္ဖဲြ႔ဟာ စနစ္တက်နဲ႔ ႏွစ္သိမ့္ေဆြးေႏြးေပးမႈေတြ လုပ္ေနခဲ့တာဟာ ယခုဆုိရင္ ၇၀% ေက်ာ္ဟာ အိမ္မက္ဆုိးေတြကေန ျပန္လည္ သက္သာလာေနပါၿပီ။

အဲဒီအေတြ႔ အၾကံဳေပၚမူတည္ၿပီး နာဂစ္မုန္တုိင္း ဒဏ္ခံကေလးေတြ ကုိတိက်တဲ့ႏွစ္သိမ့္ေဆြးေႏြး ေပးမႈေတြနဲ႔ စိတ္ဒဏ္ရာေတြ ျပန္လည္သက္သာေစျခင္တာ ရင္ထဲမွာ ျပင္းထန္တဲ့ ဆႏၵတစ္ခု ျဖစ္လုိ႔လာပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ရဲ့ ေက်းဇူးရွင္ ဧရာ၀တီမ်ိဳးဆက္သစ္ေတြ အိမ္မက္ဆုိးမ်ားနဲ႔ ရွင္သန္လာ ရမွာကုိ မလုိလားပါဘူး။ နာဂစ္ေလမုန္တုိင္းဒဏ္ခံကေလး ေတြနဲ႔ တုိက္႐ုိက္ထိေတြ႔မႈရေနတဲ့ ျပည္တြင္းက ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမမ်ား ေဖာ္ျပထားတဲ့ ဇယားကြက္ေလး အတုိင္းႏွစ္သိမ္ေဆြးေႏြးေပးဖုိ႔ ေမတၱာရပ္ခံ တင္ျပအပ္ပါတယ္။ ကေလးမ်ားနဲ႔ေတြ႔ဆုံ ေဆြးေႏြးမႈၿပီးတုိင္း ကေလးမ်ားရဲ့ စိတ္ထိခုိက္ညိႇဳးႏြြမ္းမႈကုိ ျပန္လည္ေျဖသိမ့္ ေပးဖုိ႔လည္း လုိအပ္ပါလွပါတယ္။



Read more...

Saturday, June 7, 2008

၀မ္းနည္းရတဲ့ မနက္ခင္း

June,4,2008

ဒီေန႔ တစ္မနက္လုံး႐ုံးမွာ ရွိေနတယ္။ သတင္းဌာနေတြမွာ သတင္းၾကည့္လုိက္ သတင္းေတြဖတ္လုိက္နဲ႔ အခ်ိန္ကုန္တယ္။ ဘေလာက္ေတြကုိ လုိက္လည္တယ္။ ကုိသင္ကာ ဘေလာက္မွာ ၀မ္းနည္းလြန္းလုိ႔ ကြန္မန္႔၀င္ ေရးတယ္။ နာဂစ္ ေၾကာင့္၀မ္းနည္းလုိ႔ ငုိခဲ့ရတဲ့ အၾကိမ္ေတြလည္း မနည္းလွ ေတာ့ပါဘူး။

ညေနပုိင္းမွာ ဘန္စုိင္းသစ္စက္ကုိ ေဆးကုဖုိ႔သြားတယ္။ အခါတုိင္းအဲဒီေနရာကုိ တစ္ပါတ္တစ္ခါ ဆုိင္ကယ္ နဲ႔ကေလးေတြကုိစာသြားသင္ေပးေနၾက။ ထုိင္းအစုိးရက ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား ဆုိင္ကယ္မစီးရ၊ ဖုန္းမကုိင္ရ ဥပေဒနဲ႔ ည ၈နာရီမွ မနက္ ၆နာရီမထြက္ရ မာရွယ္ေလာေၾကာင့္ အရင္လုိမသြားျဖစ္ေတာ့။ အဲဒီေနရာက ဒီေဒသမွာ အဆုိးဆုံးလုိျဖစ္ေနတယ္။ လမ္းသရဲနဲ႔ ရပ္ကြက္ကလူေတြကပါ ၀ုိင္းဖမ္းေပးေနတာေၾကာင့္ ကားနဲ႔ပဲသြားလုိ႔ ရေတာ့တယ္။ တစ္လ တစ္ၾကိမ္ကုိ မနည္းေရာက္ေအာင္ သြားေနရတယ္။

အလုပ္သိမ္းခ်ိန္ဆုိေတာ့ လူေတြမ်ားလုိက္တာ။ ျခင္းလုံးခတ္သူ ခတ္၊ ေဘာလုံးကန္ သူကန္၊ ေရခ်ိဳးသူခ်ိဳးနဲ႔ ညေနပုိင္း ေန၀င္ခ်ိန္မွာ ဒီျမင္ကြင္းကုိျမင္ရတာ ရြာၾကီးတစ္ရြာလုိပါပဲ။ တစ္ခ်ိဳ ့ကလည္း ၀င္ေငြပုိေအာင္ ငါးျမႇံဳးယပ္ေနတယ္။ ေအာ္…. တုိ႔လူမ်ိဳးေတြ ေရာက္ရာအရပ္မွာ ေပ်ာ္ေအာင္ေနေန ရတာ။ ကေလးေတြလည္း မိဘျပန္လာေတာ့ သနပ္ခါးအေဖြးသားနဲ႔ ေပ်ာ္ေနလုိက္ တာ။ ည ၈ နာရီေက်ာ္မွ ပဲ႐ုံးကုိ ျပန္လာႏုိင္တယ္။ လမ္းအေကြ႔အေကာက္ မ်ားတာေၾကာင့္ အျပန္မွာ ေခါင္းေတြေနာက္ၿပီး ကားမူးလာ တယ္။

Read more...

ပါးပါးေလး ေပါက္ကဲြျခင္း

June,3,2008

“ေရႊ ႔ေျပာင္းအလုပ္သမား တစ္ေယာက္ရဲ့ ဘ၀ဟာ ျခိမ္းေျခာက္မႈေတြနဲ႔ စတင္ တယ္။” က်ီးလန္႔စာစား ဘ၀နဲ႔ ေန႔တဓူ၀ အႏွိမ္ခံ၊ ျခိမ္းေျခာက္ခံ ဘ၀နဲ႔ က်င္လည္ရတယ္။ လူသားတစ္ေယာက္ ဆုိေပမယ့္ လူသားတစ္ေယာက္မွာ ရွိသင့္တဲ့ လူ႔အခြင့္အေရး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဟုိးအေ၀းမွာပါ။ အလုပ္သမား တစ္ေယာက္ရဲ့ အခြင့္အေရးနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးေတြဟာ စာအုပ္ေတြထဲမွာ ရယ္၊နံရံမွာကပ္ေနတဲ့ နံရံကပ္ပုိစတာေတြထဲမွာ ပဲရွိတာ။ အျပင္ကုိ ထြက္မလာ တတ္ပါဘူး။

ဘန္နီယား စာသင္ေက်ာင္းကုိ ကေလးေတြက်န္းမာေရးစစ္ေဆး ေပးဖုိ႔သြားတယ္။ က်န္းမာေရးစစ္ေဆးၿပီး အလယ္တန္း ေရာက္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ကေလးေတြနဲ႔ စာဖတ္ျခင္းအေၾကာင္းေဆြးေႏြးျဖစ္တယ္။ ေနာက္ဘယ္လုိစာအုပ္မ်ိဳး ဖတ္သင့္ တယ္ ဆုိတာေဆြးေႏြးရင္းနဲ႔ အလယ္တန္းအဆင့္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းစာၾကည့္တုိက္ ထားေပးဖုိ႔ အေတြးေပၚလာတယ္။

ေက်ာင္းကအျပန္မွာ ေဆးခန္းကို လာတဲ့လူနာေတြ ေဆးကုေပးလုိက္၊ ေငြစာရင္းရွင္း လုိက္နဲ႔ ဒီေန႔တစ္ေန႔ လုံးအခ်ိန္ကုန္တယ္။

Read more...

ခါးလုိက္တဲ့ ဘ၀ေတြ

June,2,2008

“ခါး….ခါး… ဘ၀မွာ… ေကာ္ဖီရယ္… ခါး….. ေကာ္ဖီဆုိရင္….. ခါး…..ခါး….ေသာက္မိတယ္…” လုိ႔ ဆုိတဲ့ ကုိခ်စ္ေကာင္းေရ….. ဘ၀မွာ ခါးလုိက္ပုံမ်ား ေကာ္ဖီခါးခါး မေျပာနဲ႔ ေရခါးခါးတစ္ေပါက္ေသာက္ဖုိ႔ ေတာင္ တစ္ခါတစ္ေလ အစဥ္မေျပျခင္ဘူး။

ေကာ့ကလြိဳင္ ရာဘာျခံကုိ က်န္းမာေရးပညာေပးဖုိ႔ရယ္ က်မ္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္ မႈေပးဖုိ႔ရယ္ သြားတယ္။ မိမိဖါသာ သြားဖုိ႔အစီအစဥ္ရွိေပမယ့္။ ေကာ့ကလိြဳင္ကုိပဲ ဦးပဇင္းမ်ား ဆြမ္းစား ရွိတာေၾကာင့္ ႐ုံးက ခရီးစဥ္ကုိ တဲြလႊတ္တယ္။ ၉ နာရီမွာ စထြက္ဖုိ႔ စီစဥ္ထားေပမယ့္။ ဘာအေၾကာင္းရယ္မွ ေရေရ ရာရာ မရွိပဲ တစ္ေယာက္ေစာင့္ တစ္ေယာက္ေစာင့္နဲ႔ ၉နာရီ ၄၅ မွ စထြက္ျဖစ္တယ္။ ဦးပဇင္းသုံးပါးကုိ ၀င္ၾကိဳတယ္။ ဦးပဇင္း ဦးပညာ ေတာင္ခရီးကေန ျပန္ေရာက္ ေနၿပီပဲ။ ဦးပဇင္းကုိျမင္ေတာ့ ေဆး႐ုံမွာ သူရဲ၀င္ပူးေနတဲ့ ကေလးကုိ သူရဲျပန္ထုတ္ေပးရာက ေဆး႐ုံမွာ ဆရာ၀န္နဲ႔ ရန္ျဖစ္တာ သြားသတိရမိတယ္။




ဦးပဇင္းေတြ ဆြမ္းစားဖိတ္တာ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ ေသခ်ာမသိေပမယ့္ ဟုိေရာက္ေတာ့ နာေရးျဖစ္ေနတယ္။ ရက္လည္ ဆြမ္းသြပ္ဖုိ႔ ဦးပဇင္းေတြကုိ ေစာင့္ေနတာ လူေတြအမ်ားၾကီးပဲ။ အင္း… ျမန္မာ ဦးပဇင္းရွားတယ္ မဟုတ္လား။ ေသဆုံးသူက ေအာင္ေက်ာ္စုိး၊ အသက္က (၁၇ ႏွစ္) ပဲရွိေသးတယ္။ မႏ ၱေလးတုိင္း ေပ်ာ္ဘြယ္ ျမိ့ဳနယ္ ကေန ပုိက္ဆံ ၅ သိန္းခဲြေပးၿပီးအလုပ္ လာလုပ္တာ ၃ လ ေက်ာ္ေက်ာ္ မွာပဲ သူဆုံးတယ္။ အင္း… သူအလုပ္လာ လုပ္တဲ့အခ်ိန္ ထုိင္းႏုိင္ငံေတာင္ပုိင္းမွာ အလုပ္သမား ၅၄ ဦးေသဆုံးမႈ နဲ႔ လူဖမ္းပဲြက်င္းပေနခ်ိန္ဆုိေတာ့ သူ႔ခမ်ာ မေသမွီ ေတာထဲမွာ ပုန္းေအာင္းေနရင္း၊ ေတာထဲမွာ ပဲေသဆုံးသြားခဲ့ရတယ္။ မႏၱေလးကေန ထြက္လာတာ အားလုံးေပါင္း (၆) ဦးပါတဲ့။ သူတုိ႔အထဲမွာ အၾကီးဆုံး ကအသက္ (၂၃) ႏွစ္၊ အဲဒီအထဲမွာ ေသဆုံးသူ ေအာင္ေက်ာ္စုိးရဲ့ အစ္ကုိ ၀မ္းကဲြ ႏွစ္ေယာက္ ပါတယ္။ သူတုိ႔အားလုံးမ်က္ႏွာ မေကာင္းၾက။ ေရစက္ခြက္ကုိင္တဲ့ အစ္ကုိျဖစ္သူရဲ့ လက္ေတြက တုန္တုန္ယင္ယင္ ကေလးသာသာ အရြယ္ေတြ ေၾကာင့္ ပတ္၀န္းက်င္က လူေတြက သနားလုိ႔၀ုိင္း၀န္းကူညီေပး လုိ႔သာေတာ္ေသးသည္။ သူတုိ႔ခ်ည္းဆုိရင္ မလြယ္။ ဒီေန႔မွာပဲ ျပည္တြင္းက မိဘမ်ားကလည္း ရက္လည္ဆြမ္းေကြ်းမယ္ သူတုိ႔ရင္ထဲမွာ ဘယ္လုိျဖစ္ေနမလည္း ေတြးမိရင္ စိတ္မ ေကာင္း။ ( ေရႊ ႔ေျပာင္းအလုပ္သမား တစ္ေယာက္၏ နာေရး ဓာတ္ပုံမ်ား)

တရားနာၿပီးေတာ့ ေန႔လည္ ၂နာရီထုိးခါနီးၿပီ။ နာေရးကိစၥ မွာ၀ုိင္းကူလုိက္တာ ေၾကာင့္ မိမိအလုပ္က မလုပ္ျဖစ္ေတာ့။ ရွိပါေစေတာ့။ အျပန္မွာ နာဂစ္မုန္တုိင္းေၾကာင့္ အတိဒုကၡ ေရာက္ရသူေတြအတြက္ အလွဴေငြ၀ုိင္းေကာက္ခံ ေပးၾကတဲ့ အလုပ္သမား ေခါင္းေဆာင္မ်ားထံ ၀င္၍ (ပထမအၾကိမ္) ေငြစာရင္းရွင္းတမ္းမ်ားကုိ ျဖန္႔ေ၀ေပးရင္း ဒုတိယအၾကိမ္ အတြက္လည္း ေငြစာရင္း ေကာက္ခံလႊာမ်ား ျဖန္႔ေ၀ေပးခဲ့တယ္။



Read more...

ႏွစ္၀က္ေတာင္ ေရာက္ၿပီ

June,1,2008

ႏွစ္၀က္တစ္ခု ရဲ့ပထမ ရက္ကုိေရာက္လာၿပီ။ ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြကုိ ျပန္ေတြး ၾကည့္ေတာ့လည္း ေရးေရးရယ္။ အေကာင္းနဲ႔ အဆုိးေတြေရာေထြးေနတယ္။ က်မ္းမာေရး ပညာေပးပဲြတစ္ခုျပဳလုပ္ဖုိ႔ စီစဥ္ထားေပမယ့္ ဖ်က္လုိက္ရတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ အပါတ္က ႐ုံးကကားတစ္စီးကုိ အလုပ္သမားကဒ္ မရွိသူ တင္ေဆာင္မႈ နဲ႔ဖမ္းခံရတာေၾကာင့္ (တရားမ၀င္) ဒဏ္ေငြ ေလးေသာင္းဘတ္ ေပးေဆာင္လုိက္ရ တယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းအရင္း တစ္ခုေၾကာင့္သင္တန္းဖ်က္ရတာလည္း ပါတယ္။ သင္တန္းေတြကုိ လူထုထဲမွာ ပဲသြားေပးႏုိင္ေအာင္ အစီအစဥ္ေတြျပန္ေျပာင္းရမယ္။

ရာသီဥတုသာယာတယ္ ထင္ရေပမယ့္ ညေနပုိင္းမွာ လွ်ပ္ေတြ လပ္ၿပီးမုိးသည္း ထန္စြာရြာတယ္။

“ကုိယ့္သေဘာ ဆႏၵတစ္ခု၊ အျပဳအမူတစ္ခု၊ အေျပာအဆုိတစ္ခု ေၾကာင့္ သူတပါးကုိ မထင္မွတ္ပဲ ထိခုိက္မိတတ္တယ္။ အရာရာကုိ သတိနဲ႔ တုံ႔ျပန္ရမယ္။”

Read more...

Powered By Blogger

ဒီေလာက္အားေပးၿပီးၿပီ

Better Tomorrow © Layout By Hugo Meira.

TOP