Sunday, October 26, 2008

သစ္စက္လုပ္သားမ်ားဘ၀

ထုိင္းႏုိင္ငံေတာင္ပုိင္းမွာ ရာဘာျခံလုပ္ငန္းကုိ ထုိင္းလူမ်ိဳးေတြက က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ လုပ္ကုိင္ပါတယ္။ အလုပ္သမားအမ်ားစုက ေရႊ ႔ေျပာင္းျမန္မာအလုပ္သမားေတြပါ။ ရာဘာျခံလုပ္ငန္းနဲ႔ ဆက္စပ္လုိ႔ သစ္စက္ လုပ္ငန္း လည္းရွိပါတယ္။ အပင္ေတြအုိၿပီးအေစးထြက္ႏႈန္းနည္းလာရင္ ရာဘာျခံပုိင္ရွင္ေတြဟာ သစ္စက္ေတြကုိ ပုတ္ျဖတ္ ေရာင္းခ်လုိက္ပါတယ္။ ေရာင္းခ်လုိက္တဲ့ သစ္ကြက္ေတြမွာ ျမန္မာအလုပ္သမား ေတြဟာ စက္ယႏၱရားေတြ၊ ဆင္ေတြနဲ႔အျပိဳင္ရာဘာအပင္အုိေတြကုိုိ ျဖိဳလွဲၿပီးသစ္စက္ကုိ ေရာက္ေအာင္ပုိ႔ေဆာင္ ရပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ ႔ သစ္ကြက္ ေတြဟာလူသူနဲ႔ အလွမ္းေ၀းလွတဲ့အတြက္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားလုပ္ငန္းခြင္ အႏၱရာယ္မ်ား အျပင္အျခားမေမ်ာ္လင့္တဲ့ အႏၱရာယ္မ်ားနဲ႔ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ၾကရပါတယ္။
ျမန္မာတုိ႔ရဲ့ နွစ္သစ္ကူးကာလ ၂၀၀၈ ခုနစ္ (ရ) ရက္ေန႔ ည(၁၁)၀န္းက်င္မွာ... ေသနတ္သံၾကားတဲ့ကုိညိဳ ရဲ့ တဲဘက္ကုိဘ၀တူလုပ္သားေတြစုၿပီး အေျပးသြားၾကပါတယ္။ ရက္ႏွစ္ဆယ္ခန္႔သာ ရွိေသးတဲ့ သမီးေလးကုိ ရင္ခြင္ထဲမွာ ပုိက္လွ်က္ ေျပးထြက္လာတဲ့ ကုိညိဳရဲ့ ဇနီးျဖစ္သူ မရီ ကုိလမ္းခုလတ္မွာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ကုိညိဳ ကေတာ့တဲအေပၚမွာေမွာက္လွက္အေနအထားနဲ႔ေသြးအုိင္ထဲမွာသတိေမ့ေနတာေတြ႔ရပါတယ္။
သူတုိ႔ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရတာ ေတြကုိ မရီ ျပန္ေျပာျပတာက မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္နဲ႔ လူေလးေယာက္ တဲေပၚကုိ တက္လာ ပါတယ္။ ေသနတ္ ကုိယ္စီနဲ႔ လူႏွစ္ေယာက္ရယ္ က်န္ႏွစ္ေယာက္က ဓါးကုိယ္စီကုိင္ထားပါတယ္။ ရွိသမွ်ပစၥည္းနဲ႔ ပုိက္ဆံကုိ ထုတ္ေပး ဖုိ႔ေတာင္းပါတယ္။ ကြၽန္မေယာက်ာၤးက ပုိက္ဆံမရွိဘူး လုိ႔ေျပာပါတယ္။ စက္ပစၥည္းေတြ ေတာ့သူေဌးဟာေတြမုိ႔လုိ႔မေပးရဲဘူးလုိ႔ ေျပာပါတယ္။ ဓားျပထဲကတစ္ေယာက္က ကေလးကုိေပြ႔ထားတဲ့ ကြၽန္မကုိ ေမွာက္လွ်က္ျဖစ္သြားေအာင္ေက်ာကုိ ကန္ၿပီးနင္းထားပါတယ္။ ေအာက္ကပိေနတဲ့ ကေလးက ငုိပါတယ္။ ကြၽန္မ ေယာကၤ်ားက၀င္လုံးပါတယ္။ နားထဲမွာ ဆူညံ့ေတြၾကားရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေသနတ္သံနဲ႔အတူ ကြၽန္မေယာကၤ်ား ေအာ္သံၾကားရတယ္။ ကြၽန္မကုိ ေျခေထာက္နဲ႔ ဖိထားတာေလ်ာ့သြားေတာ့ ကြၽန္မလည္း ထြက္ေျပးလာတာပါလုိ႔ျပန္ေျပာျပပါတယ္။
၀မ္းဗုိက္နဲ႔ ညာဘက္ေပါင္မွာ ေသြးထြက္ေနတဲ့ ကုိညိဳကုိ ဖန္ငေဆး႐ုံၾကီးကုိ အခက္အခဲေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ညတြင္းျခင္း ပုိ႔ေဆာင္ေပးခဲ့ရပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ တေကာပါ ေဆး႐ုံၾကီးကုိထပ္မံလဲြေျပာင္းကုသခဲ့ရပါတယ္။ ကုိညိဳကုိစေတြ႔ကတည္းကေန အခုခ်ိန္ထိသတိမရေသးဘူးလုိ႔လည္း ညီျဖစ္သူ ေဇာ္မင္းကေျပာျပပါတယ္။ တေကာပါ ေဆး႐ုံၾကီးရဲ့ စစ္ေဆးခ်က္အရ ၀မ္းဗုိက္အသဲေအာက္ဘက္နားမွာ ေသနတ္ဒဏ္ရာနဲ႔ ညာဘက္ေပါင္ မွာဓားဒဏ္ရာတုိ႔ ရရွိတယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။ ေဆး႐ုံမွာ ေသလုေမ်ာပါးဒဏ္ရာေတြ နဲ႔သတိေမ့ေနတဲ့ကုိညိဳ ျပန္လည္ က်န္းမာလာဖုိ႔ကုိသာ မိသားစုအေနနဲ႔ဆုေတာင္းေနၾကပါတယ္။ တရားမ၀င္ေရႊ ႔ေျပာင္းအလုပ္သမား တစ္ဦး အေနနဲ႔ တရားဥပေဒဆုိတာ သိပ္ၿပီးအကာအကြယ္နဲ႔ အေရးယူေပးနုိင္မႈမရွိပါဘူး။
ျမန္မာေရႊ ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြ ရဲ့ဘ၀ဟာ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းလွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နယ္စပ္ေဒသကုိ ျဖတ္ေက်ာ္၀င္ေရာက္လာတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားဦးေရဟာ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ပုိမုိတုိးတက္လုိ႔သာလာ ေနပါတယ္။

Read more...

Thursday, October 9, 2008

အျမဲေပ်ာ္ရႊင္ ႏုိင္ပါေစ

ကြၽန္မ၏ အေၾကာင္း
ကြၽန္မ၏ အမည္သည္ မလႈိင္းအိအိ ျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္မ၏ အသက္သည္ (၁၃) ႏွစ္ရွိပါသည္။ ကြၽန္မမွာ ေမာင္ေလး တစ္ေယာက္ရွိပါသည္။ ေမာင္ေလး၏ အမည္သည္ ေ၀လုေက်ာ္ျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္မမိဘမ်ားမွာ ဦးစန္းေထြးႏွင့္ ေဒၚေဌးခုိင္တုိ႔ ျဖစ္ပါသည္။ ဖခင္၏အသက္မွာ (၃၅) ႏွစ္ျဖစ္ၿပီး မိခင္မွာ အသက္ (၃၄) ႏွစ္ျဖစ္ သည္။ ကြၽန္မတုိ႔ မိသားစုသည္ အလြန္ဆင္းရဲၿပီး ရာဘာတုံးကုိပဲ ထမ္းေနရပါသည္။ ကြၽန္မတုိ႔ သည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ မွာ အရမ္းဆင္းရဲလြန္းၿပီး ထုိင္းႏုိင္ငံသုိ႔ လာေရာက္ အလုပ္လုပ္ကုိင္ရျခင္းျဖစ္သည္။ ကြၽန္မ အေဖသည္ တစ္ေန႔ ၂၀၀ ဘတ္ျဖင့္ အလုပ္လုပ္ရသည္။ ကြၽန္မတုိ႔ သစ္စက္မွာ ေနရတာအလြန္ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းလွပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္မတုိ႔သည္ တစ္ဘက္မွာ အလြန္ဆင္းရဲရွာၿပီး မေပ်ာ္လည္းပဲေပ်ာ္ေအာင္ၾကိဳးစားၿပီး ေနၾကရသည္။ ကြၽန္မေမာင္ေလးသည္ ဘန္နယားေက်ာင္းတြင္ ပညာသင္ယူေနပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္မတုိ႔ ေမာင္ေလးကုိ တစ္ေန႔မွာ မုန္႔ဖုိး (၁၀) ဘတ္မွ်သာ ေပးႏုိင္သည္။ ကြၽန္မေမာင္ေလး ထုိင္းေက်ာင္းမွ ျပန္လာတုိင္း သူ႔ကုိ ေရခ်ိဳး ေပးရသည္။ ကြၽန္မအေဖ အလုပ္မွျပန္လာခ်ိန္တုိင္းလည္း ထမင္းခပ္ေပးရသည္။ အေမဟင္းခ်က္သည့္ အခ်ိန္၌ လည္း၀ုိင္းကူေပးရသည္။ ကြၽန္မသည္ ေက်ာင္းေနရေသာ္လည္း မိသားစု စား၀တ္ေနေရး အဆင္မေျပသည့္ အတြက္၀မ္းနည္းမိေၾကာင္းသူငယ္ခ်င္းအေပါင္းတုိ႔အားအသိေပးလုိပါသည္။သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းတုိ႔ အျမဲေပ်ာ္ရႊင္ ႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းေပးလုိက္ပါသည္။
လႈိင္းအိအိ
ပါ၀ိေက်ာင္း

Read more...

Powered By Blogger

ဒီေလာက္အားေပးၿပီးၿပီ

Better Tomorrow © Layout By Hugo Meira.

TOP