Saturday, January 31, 2009

Diphenhydramine (ဒုိင္ဖန္ဟုိက္ျဒာမင္း)


ဟစ္စ္တမင္းတုံ႔ျပန္ေဆးတစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ အေအးမိႏွာေစးေခ်ာင္းဆုိးျခင္းကုိ သက္သာေစႏုိင္သည္။

အသုံး

အေအးမိျခင္း၊ ဓာတ္မတည့္ျခင္း၊ ေလျပြန္ေရာင္ျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္လည္ေခ်ာင္းယား၊ ႏွာရည္ယုိ၊ ႏွာေခ်၊ ေခ်ာင္းဆုိး ျခင္းကုိ သက္သာေစရန္အသုံးျပဳသည္။

ေဆးညႊန္းႏွင့္ အသုံးျပဳပုံ

သလိပ္ဟတ္ထုတ္ရ လြယ္ကူေစေသာ အမုိနီယမ္ကလုိရုိက္နွင့္ အမိုနီယမ္စစ္ထရိတ္ သလိပ္ေပ်ာ္ေစေသာ ဘရြမ္ဟက္ဆင္း၊ လည္ေခ်ာင္းယားျခင္းကုိ သက္သာေစေသာ မင္ေသာ္စေသာ ေဆးမ်ားႏွင့္ ေပါင္းစပ္ၿပီး အေအးမိႏွာေစး ေခ်ာင္းဆုိးေပ်ာက္ေဆးရည္မ်ားအျဖစ္ ထုတ္လုပ္ေလ့ရွိသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ၅ စီစီ လက္ဖက္ရည္ဇြန္းတစ္ဇြန္းတစ္ေန႔သုံးၾကိမ္၊ ေလးၾကိမ္ခန္႔ေသာက္ႏုိင္ပါသည္။

သတိျပဳရန္

အိပ္ငုိက္ေစသျဖင့္ ယာဥ္ေမာင္းေနသူမ်ား၊ စက္ယႏရားျဖင့္ အလုပ္လုပ္သူမ်ား သတိထားရမည္။ အရက္မ ေသာက္သင့္ပါ။

ေဆးအျပစ္မ်ား
အိပ္ငုိက္ျခင္း၊ ေခါင္းကုိက္ျခင္း၊ အာေျခာက္ျခင္း၊ မ်က္စိျပာျခင္း၊ ေခါင္းေနာက္ျခင္း၊ ၀မ္းခ်ဳပ္ျခင္း၊ ေျခလက္တုန္ ျခင္း၊ ရင္တုန္ျခင္း၊ ႏွလုံးခုန္မမွန္ျခင္းတုိ႔ ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။

ေရွာင္ရန္
ေဆးႏွင့္မတည့္သူမ်ား

၀ယ္ယူရရွိႏုိင္ေသာ ေဆးအမည္အခ်ိဳ ႔
Broncho Hexal, Diphendryl, Diphenhydramine, Zeet

Read more...

Friday, January 30, 2009

ဇန္န၀ါရီ ၃၀


ခရီးရွည္ထြက္ရမွာ မုိ႔ေစာေစာထမယ္စိတ္ကူးေပမယ့္ မထႏုိင္ခဲ့ဘူး။ ၈နာရီ ခဲြေက်ာ္မွပဲထျဖစ္တယ္။ ၉ နာရီ ကေန ၁၀ နာရီထိ လူထုက်န္းမာေရးသင္တန္း တစ္လေပးဖုိ႔အတြက္ ဆရာ၀န္ၾကီးေတြနဲ႔ ထည့္သြင္းသင့္တဲ့ သင္ခန္းစာ ေတြျပင္တယ္။ အဲဒီထဲမွာ ထူးထူးဆန္းဆန္း ဘယ္သင္တန္းမွာမွ မသင္တဲ့ သင္ခန္းစာတစ္ခုကုိ ထည့္သြင္း ခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာေရႊ ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားအၾကား ေရပန္းစား အသုံးမ်ားေနတဲ့ အာဆီယံ လုိ႔ေခၚတဲ့ မူးယစ္ေဆး တစ္မ်ိဳးပါပဲ။ ဆရာ၀န္ၾကီးမ်ားနဲ႔ လမ္းခဲြၿပီး ေကာ့ကလိြဳင္စာသင္ေက်ာင္းဘက္ကုိ ထြက္ခဲ့ပါ တယ္။
စာသင္ေက်ာင္းမွာ ေနမေကာင္းတဲ့ ကေလးမ်ားကုိ က်န္းမာေရးစစ္ေဆးေပးပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးက်န္းမာေရး သင္တန္းအတြက္ အလုပ္ကျပန္လာမယ့္ အမ်ိဳးသမီးေတြကုိ ေစာင့္ရင္း ကေလးမ်ားကုိ ဗဟုသုတအေနနဲ႔ ပုံျပင္ေလးေတြ ေျပာျဖစ္ပါတယ္။ ေန႔လည္ ၃ နာရီေက်ာ္မွာ ျမန္မာအလုပ္သမား အမ်ိဳးသမီးမ်ားအတြက္ က်န္းမာေရးပညာေပးသင္တန္းေလးတစ္ခုကုိ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီး ၁၃ ဦးတက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီၿပီး အျမဲတမ္းသြားေနတယ္ဆုိေပမယ့္ အဲဒီေနရာေလးမွာ က်န္းမာေရးပညာေပးတာ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ပထမဦးဆုံးအၾကိမ္ပါပဲ။ ဒီေန႔ဟာ ေကာ့ကလိြဳင္ ေခတ္တခုထဲမွာပဲ တစ္ေနကုန္သြားခဲ့ပါတယ္။ ည ၇နာရီေက်ာ္မွ ရုံးကုိျပန္ေရာက္ပါတယ္။

Read more...

ဇန္န၀ါရီ ၂၉


ဓါးခုတ္ခံထိတဲ့ ညီေလးကမေန႔ကတည္းက ဖုန္းဆက္တုိက္ေခၚေနတာ ကၽြန္ေတာ္လည္း မအားတာနဲ႔ မသြားျဖစ္ဘူး။ ဒီေန႔ေတာ့ ဖန္ငေဆးရုံကုိ ထပ္ေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့ ေနရာနဲ႔က ေဆးရုံကုိ တစ္နာရီခဲြနီးပါးသြားရတာ။ အသြားအျပန္ဆုိရင္ ၃ နာရီေက်ာ္အခ်ိန္ကုန္တယ္။ ေဆးရုံေရာက္ေတာ့သူတုိ႔ဇနီး ေမာင္ႏွံႏွစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိထြက္ေစာင့္ ေနၾက တယ္။ ဖန္ငေဆးရုံကေန ကပြန္ေဆးရုံကုိ လႊဲစာနဲ႔ေျပာင္း လည္း ကုသခိုင္းထားတယ္။ လက္မွာလည္း IV ပိုက္တန္းလန္းနဲ႔ ေဆးရုံထပ္ မေျပာင္းရင္ ရမလားလုိ႔ေမးလာ တယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းေမးေတာ့ သူျမန္မာျပည္ကုိ ျပန္ၿပီးကုသျခင္တယ္။ သူထုိင္းႏုိင္ငံမွာ သူေဆးကုေနရင္ သူ႔အမ်ိဳးသမီးက သူ႔ကုိျပဳစုရမွာျဖစ္တဲ့ အတြက္ အလုပ္လုပ္ရမွာအခက္အခဲျဖစ္ေနေၾကာင္းနဲ႔ သူတို႔မွာ ပုိက္ဆံမရွိ ေတာ့တဲ့အေၾကာင္း၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့လည္း ျမန္မာျပည္မွာ ႏုိ႔ဆုိ႔ကေလးေလးရွိတယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းကုိ ေျပာျပ ပါတယ္။ သူျမန္မာျပည္ျပန္ၿပီး ေဆးကုသမႈခံ ယူမယ္ဆုိတာကုိ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္လာပါတယ္။ သူ႔ရဲ့လက္ရွိအနာက ေဆးရုံမွာ ေဆးထပ္ ကုဖုိ႔ လုိေသးေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ရွင္းျပပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ ကုသမႈမခံ ယူရင္ ေရာဂါပုိး၀င္ေရာက္ႏုိင္ေၾကာင္းကုိလည္း ေသေသခ်ာခ်ာရွင္းျပပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္သူတုိ႔ မိသားစုအေပၚမွာ တတ္ႏုိင္သေလာက္အကူအညီေပးတယ္ ဆုိေပမယ့္ မိသားစုအေရးမွာေတာ့ ၀င္ေရာက္ဆုံးျဖတ္ေပးဖုိ႔ခက္ခဲလွပါတယ္။ သူတုိ႔မွာ ဘတ္မရွိတဲ့အတြက္ ရုံးကကားနဲ႔ လုိက္ျခင္တယ္လုိ႔ ေျပာပါ တယ္။ ရုံးကကားကလည္း ဘတ္မရွိသူမ်ားတင္ခြင့္မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ေခၚလာခဲ့ပါတယ္။ သူတုိ႔ ေနထုိင္ရာ အိမ္ေရွ ႔ထိလုိက္ပုိ႔ေပးခဲ့ပါတယ္။ သူတုိ႔အတြက္ ေဆးဖုိးကုိ ၆၉၀၀ ဘတ္ေက်ာ္ကုိ ရွင္းေပးခဲ့ပါတယ္။ ေန႔လည္ ၂ ေက်ာ္မွ ကၽြန္ေတာ္ထမင္းစားခဲ့ရပါတယ္။
ပါ၀ိစာသင္ေက်ာင္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ က်န္းမာေရးအဖဲြ႔ တီဘီေရာဂါအေၾကာင္းက်န္းမာေရး ပညာေပးစစ္ေဆး ေနတာကုိ ၀င္ၾကည့္ခဲ့ပါတယ္။ ၃နာရီခဲြမွာ ရုံးကုိျပန္ေရာက္ၿပီး ခဏနားပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး စာသင္ေက်ာင္းမွ ကေလးေတြရဲ့ က်န္းမာေရး စစ္ေဆးခ်က္ေတြကုိ ၂၀၀၇ နဲ႔ ၂၀၀၈ ျပန္ေပါင္းဖုိ႔အတြက္ လုိအပ္တဲ့ ဂရပ္ေတြျပင္ ပါတယ္။
ညေန ၄ နာရီခဲြ၀င္းက်င္မွာ တန္းလ်ားက လူနာေတြကုိ ထုပ္ေပးထားတဲ့ (ဘန္ခ်ီ) အေၾကြးစာအုပ္ေတြကုိ သြားသိမ္းပါတယ္။ လူနာေတြရဲ့ စာရင္းကုိ ေတာ့ဒီေန႔ ဘယ္အခန္းမွာ ဘယ္သူေနေနတယ္ဆုိတာကုိ တိတိက်က် ေကာက္ယူခဲ့ပါတယ္။ ARV ေဆးေသာက္ေနတဲ့ ေအအုိင္ဒီအက္စ္ လူနာေယာက္က်ားေလး ၁၁ ဦးရယ္၊ အမ်ိဳးသမီး ၃ ဦးရွိပါတယ္။ တီဘီေဆးေသာက္ေနသူ ၂ ဦး၊ ေလျဖတ္သူ ၁ ဦး ၊ အသည္းျပည္တည္နာ ၁ ဦး ၊ ဆုိင္ကယ္တုိက္ၿပီး ေအာက္ပုိင္းမသန္သူ ၁ ဦး ေပါင္း ၁၉ ဦးရွိပါတယ္။ ၁ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္စကားေျပာၿပီး၊ ရုံးကုိျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ (ဘန္ခ်ီ) အေၾကြးစာအုပ္ကုိ တြက္ၾကည့္ေတာ့ ၁၂၂၈၇ ဘတ္ဖုိးသုံးထားပါတယ္။ အမွန္တကယ္ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ့မွာ အဲဒီေလာက္သုံးပုိင္ခြင့္ေပးလုိ႔မရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း သုံးၿပီးသား ေတြဆုိေတာ့လည္း ရုံးမွာ စကားေျပာရေတာ့မွာေပါ့။ သူတုိ႔ခဗ်ာမွာလည္း နယ္စည္းမျခား ဆရာ၀န္မ်ား အဖဲြ႔က ရိကာျဖတ္ထားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေပးသုံးတဲ့ ဘတ္သုံးဆယ္ဟာ မေလာက္မွန္းသိပါတယ္။ အဲဒီအတြက္လည္း ေျပာအားမရွိပါဘူး။
ညပုိင္း ၇ နာရီေလာက္ကေနစၿပီး အေမရိကားက လုပ္အားေပးဆရာ၀န္ၾကီးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္လသင္တန္း အတြက္ ၾကိဳတင္ျပင္မႈေတြအတြက္ တုိင္ပင္တာ ည ၉ နာရီခဲြေက်ာ္မွပဲ အိမ္ျပန္ေရာက္ပါတယ္။

Read more...

ဇန္န၀ါရီ ၂၈

မနက္ပုိင္းမွာ ရုံးကုိမ၀င္ေသးပဲ လူနာမ်ားရွိရာ တန္းလ်ား ကုိ၀င္ခဲ့တယ္။ လူနာေတြ စုေ၀းစကားေျပာေလ့ရွိတဲ့ ကြပ္ပ်စ္ ေပၚမွာပဲ စုေ၀းထုိင္ၿပီးစကားေျပာျဖစ္တယ္။ မေရာက္ျဖစ္တာ တစ္ပတ္ခန္႔ ၾကာသြားေတာ့ သူတုိ႔ေမးခြန္း ေတြက အမ်ားသား၊ သူတုိ႔ ဘယ္လုိဆက္လက္ေနထုိင္ရမလည္း ဆုိတာက အဓိကပါ။ ေနာက္ေတာ့ ARV နဲ႔ TB ေဆး အေၾကာင္းထပ္ေမးတယ္။ တတ္ႏုိင္သေလာက္ျပန္ေျဖၿပီး ကုိယ္ေမးခ်င္တာကုိ ျပန္ေမးျဖစ္ပါတယ္။
လူနာထဲက ကုိစုိးႏုိင္ အလုပ္မဆင္းတာေၾကာင့္ ေနမေကာင္းလုိ႔ အလုပ္မဆင္းႏုိင္ တာလား လုိ႔ေမးၾကည့္ေတာ့ မ်က္ရည္၀ဲၿပီးေျပာရွာတယ္။ သူၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္လကလုပ္ခဲ့တဲ့ လုပ္အားခကုိ သူေဌးမရွင္းလုိ႔ စိတ္ညစ္ၿပီး အလုပ္မဆင္းေတာ့ဘူးတဲ့။ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္ သူ႔ခမ်ာ ARV ေဆးေသာက္ၿပီး အလုပ္ကုိၾကိဳးစား လုပ္ခဲ့တာ အခုေတာ့ ႏွစ္လစာ လုပ္အားခမရဘူးတဲ့။ ၁၀ ေက်ာ္ေက်ာ္မွာ ရုံးကုိ ျပန္လာခဲ့တယ္။
နယ္စည္းမျခားဆရာ၀န္မ်ားအဖဲြ႔ က အစ္မတစ္ေယာက္နဲ႔ ၁၀နာရီ ခဲြေလာက္မွာ တန္းလ်ားက လူနာေတြကိစ စကားေျပာျဖစ္တယ္။ သူေျပာတာက တန္းလ်ားမွာ နယ္စည္းမျခားဆရာ၀န္မ်ား အဖဲြ႔က လူနာ ၁၉ ဦး တန္းလ်ား မွာေနေနတယ္တဲ့ ၁၆ ဦးက ARV ေဆးေသာက္ေနတယ္တဲ့ဘုရားဘုရား။ အခါတုိင္းလူနာတန္းလ်ားကုိသြား လည္တယ္ အားလုံးနဲ႔ ရင္းႏွီးေနတယ္ ဆုိေပမယ့္ အဲဒီေလာက္ တိတိက်က် မမွတ္ထားမိဘူး။ ထင္လည္း မထင္မိ ဘူး လူနာဦးေရတုိးလာေနပါလား။ လူနာမ်ားအတြက္ စား၀တ္ေနေရးနဲ႔ ေဆးအတြက္ မိနစ္ ၂၀ ခန္႔ေဆြးေႏြး ခဲ့တယ္။ သူ႔အျမင္ကိုယ့္အျမင္ ဖလွယ္ခဲ့တယ္။


ေန႔လည္ ပုိင္းမွာ ဘန္နယားစာသင္ေက်ာင္းမွာ ကေလးေတြကုိ က်န္းမာေရးပညာေပးဖုိ႔ သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခန္းဆုံးစာေမးပဲြစစ္ေဆးတာနဲ႔ သြားတုိက္ေနလုိ႔။ က်န္းမာေရး မေကာင္းသူမ်ားကုိ ၾကည့္ေပးၿပီး မူၾကိဳေက်ာင္း ကုိ၀င္ၾကည့္ျဖစ္တယ္။ ကေလးေတြ ခ်စ္စရာေကာင္းလုိက္တာ တန္းစီၿပီးအိပ္သူက အိပ္လူသံၾကားလုိ႔ ျပဴးၾကည့္ သူကျပဴးၾကည့္နဲ႔။


Read more...

Wednesday, January 28, 2009

ဇန္န၀ါရီ ၂၇


(ေက်ာင္းသူ/သားမ်ားနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ)
၈ နာရီခဲြၿပီးမွ အိပ္ယာထတာေတာင္ လူက မူးေ၀ေ၀၊ မနက္ ၉ နာရီ အလုပ္ခ်ိန္မွီဖုိ႔ အေရးအေျပးအလႊား အလုပ္ေရာက္ေတာ့ ဘာမွမလုပ္နုိင္ေသး ၁၅ မိနစ္ေလာက္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနတယ္။ ၿပီးမွ စာရြက္စာတန္းေတြ သိမ္းသင့္တာ ျပန္သိမ္းရတယ္။ သုံးႏွစ္အတြင္းမွာ စုထားတဲ့ က်န္းမာေရး စာအုပ္ေတြကလည္း မနည္းမေနာ။ ေနာက္ေက်ာင္းသားတစ္ဦး ျခင္းစီရဲ့ က်န္းမာေရးေဆးစစ္ခ်က္ နဲ႔ က်န္းမာေရးသင္တန္း အေမးအေျဖ လႊာေတြကုိ မႏွစ္ကဟာနဲ႔ ဒီႏွစ္ဟာ ျပန္ခဲြထုတ္တယ္။
ေန႔လည္ပုိင္းမွာ တစ္လက်န္းမာေရး သင္တန္းအတြက္ အခ်ိန္ဇယားနဲ႔ ဘာသာရပ္ေတြကုိ လုပ္အားေပး ေရာက္ေနတဲ့ ဆရာ၀န္ၾကီးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ တုိင္ပင္ေရးဆဲြတယ္။ ေန႔လည္ ၂ နာရီ ၁၅ မိနစ္မွာ ပါကလန္ေက်ာင္း မွာကေလး သုံးဆယ္ေက်ာ္ကုိ တီဘီ ေရာဂါအေၾကာင္းသိသင့္တဲ့ အခ်က္ေတြကုိ ျပန္ရွင္းျပၿပီး စာေမးပဲြစစ္တယ္။ ၃ နာရီ ခဲြမွာ ရုံးကုိျပန္ေရာက္ၿပီး ဓာတ္ပုံေတြကုိ ျပန္စစ္တယ္။ ဓာတ္ပုံအေဟာင္းထဲက က်ည္တစ္ေတာင့္ကို ေတြ႔ၿပီး က်ည္တစ္ေတာင့္ရဲ့ ေနာက္ကြယ္မွာ ကုိေရးဖုိ႔စိတ္ကူးမိတယ္။
ညပုိင္းမွာ ပို႔စ္တစ္ပုဒ္ေရးၿပီးတင္တယ္။ ကုိေအာင္ဦး ဘေလာက္မွာ တရားနာတယ္။ ဘေလာက္တစ္ခ်ိဳ ႔ကုိ လုိက္ လည္တယ္။ နယ္စည္းမျခားဆရာ၀န္မ်ား အဖဲြ႔က အစ္မ တစ္ေယာက္ဆီကုိ ဖုန္းဆက္တယ္။ သူအခု ရေနာင္း ကေနျပန္လာတာလမ္းမွာပဲရွိေသးတယ္တဲ့။ အေနာက္ၾကဆုံးအသုတ္လုိ႔ ထင္ရတဲ့ ရုိဟင္ဂ်ာ ေလွစီးဒုက သည္မ်ား ရေနာင္းဘက္မွာ ဖမ္းမိလုိ႔ သြားၾကည့္ရတယ္တဲ့။ လူနာ ၄ ဦးကုိလည္း ရေနာင္းေဆးရုံၾကီးမွာ တင္ပုိ႔ ထားခဲ့ရ တယ္လုိ႔သိရပါတယ္။၀မ္းနည္းမိပါတယ္။ ဒီလုိအျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးေတြခဏခဏၾကံဳေတြ႔ေနရပါတယ္။

Read more...

Tuesday, January 27, 2009

က်ည္တေတာင့္ ရဲ ႔ေနာက္ကြယ္မွာ


အံ့ၾကိတ္မ်က္ရည္ က်ၿပီး အေကာင္းဆုံးထြက္ေပါက္ရေအာင္ရွာေဖြ ယုံမွတပါးအျခားနည္းလမ္း မရွိခဲ့ရပါဘူး။ ခံရသူ အဖုိ႔ ရင္ကုိနင့္ခနဲ နင့္ခနဲ တစ္သက္မေမ့ေအာင္ အိပ္မက္ေတြထိ ေျခာက္လွန္႔ျခင္းကုိ ခံစားရ ပါတယ္။ ၾကိဳးစား ေမ့ေပ်ာက္ထားတာေတြဟာ တုိက္ဆုိင္မႈရွိလုိ႔ မေျပာမျဖစ္ျပန္ေျပာရတဲ့အခါ အသစ္အတုိင္းပဲရင္မွာ ခံစားရ ပါတယ္။ သိမ္ငယ္မႈေတြနဲ႔ ေရာျပြန္းၿပီး ေနတတ္ပါတယ္။ ဒီသတင္း ေလးကုိ အရင္ဖတ္ၾကည့္ပါအုံး။ ေကာင္မေလး မေသဘူးလုိ႔ သိရတဲ့အခ်ိန္မွာ ပစ္မႈၾကဴးလြန္သူေတြဟာ ႏႈတ္ပိတ္ဖုိ႔ၾကိဳးစားပါတယ္။ စျဖစ္တဲ့ ညမွာပဲ က်န္တဲ့အလုပ္သမားေတြပါ အလုပ္ဆက္မလုပ္ရဲေတာ့တဲ့ အတြက္အိမ္ကုိျပန္လာၾကပါတယ္။ ေကာင္မေလး ေဆးရုံက ျပန္ဆင္းလာတဲ့ညမွာပဲ ေနအိမ္ကုိ ေသနတ္နဲ႔လွမ္းပစ္ သံၾကားရပါတယ္။ မိန္းကေလးမ်ားကုိ တစ္ခန္းထဲမွာ စုေ၀းေနေစၿပီး အမိ်ဳးသားမ်ားကေတာ့ရွိရာ တုတ္၊ ဓါးေတြနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ေန ခဲ့ၾကပါတယ္။
ထုိင္းလူမ်ိဳး အလုပ္ၾကပ္ကုိ ညကအျဖစ္အပ်က္ကုိ ေျပာျပတဲ့ အခါ သီတင္းကၽြတ္မုိ႔လုိ႔ ေဗ်ာက္အုိးေဖါက္တာလုိ႔ ညင္းဆုိၿပီး ျပန္သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီညမွာပဲ ေနာက္ထပ္ေသနတ္သံ ၾကားတဲ့အတြက္ တိတ္တဆိတ္သြားေရာက္ ၿပီးက်ည္ဆံခြန္ကုိေကာက္ခဲ့ပါတယ္။ က်ည္ဆံခြန္ကုိျပေပမယ့္လည္း အလုပ္ၾကပ္အေနနဲ႔လည္း ဘာမွဆက္ လက္ မေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့တဲ့ အတြက္ အလုပ္သမားေတြကုိ ပုိၿပီးေၾကာက္လန္႔ေစခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီေၾကာက္လန္႔မႈေတြေၾကာင့္ လူနာေကာင္မေလးရဲ့ စိတ္က်မ္းမာေရးကုိပိုၿပီးထိခုိက္ေစတဲ့အျပင္ အသက္ အႏၱာရယ္ပါ စုိးရိမ္ရတဲ့ အေနအထားကုိေရာက္ေစခဲ့ပါတယ္။ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားနဲ႔ အတူေနသူမ်ားကလည္း သူ႔ကုိလြတ္ရာေနရာကုိ ေခၚသြားေပးဖုိ႔ ကြၽန္ေတာ့ကုုိ အကူအညီေတာင္းပါတယ္။ ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္မယ့္ အႏၱာရယ္ မ်ားထဲက သုံးခုကုိ ေခါင္းထဲကုိ ၀င္လာပါတယ္။
၁၊ ေကာင္မေလးမွာ အလုပ္သမားဘတ္မရွိတဲ့အတြက္ လမ္းခရီးမွာရဲအဖမ္းခံရမယ့္ အႏၱရယ္
၂၊ ကြၽန္ေတာ္ေခၚထုပ္သြားတာကုိသိၿပီး အေနာက္ကေန လုိက္ေႏွာက္ယွက္မယ့္ အႏၱာရယ္
၃၊ ကူညီေပးမယ့္ နယ္ခံအတြက္ အသက္အႏၱာရယ္ အစစအရာရာစဥ္းစားၿပီး ကြၽန္ေတာ္လည္း ခ်က္ျခင္းဆုံးျဖတ္ ရခက္ပါတယ္။ တပတ္ခန္႔အၾကာမွာမွေခၚထုတ္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ အခုေတာ့ ယာယီခုိလွံဴသူမ်ားေနထုိင္ရာ တန္းလ်ား မွာေနထုိင္လွ်က္ရွိပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြရဲ့ ဘ၀ဟာ ပါးလ်ားလွပါတယ္။ ဥပေဒရဲ့ ကာကြယ္မႈေအာက္မွာ မရွိေနခဲ့ပါဘူး။ ကုိယ္ကအေဆာ္ကားခံရတယ္ဆုိေပမယ့္လည္း မၿပီးေသးပါဘူး။ ေနာက္ဆက္တဲြ အႏၱာရယ္ေတြ ကုိပါ ေရွာင္ရွားရင္း ေနရာသစ္ေတြမွာ ေျပာင္းေရြ ႔ၿပီး အလုပ္လုပ္ကုိင္ ၾကရပါတယ္။

Read more...

ဓားခုတ္ခံရသူႏွင့္ စကားေျပာျခင္း

ကၽြန္ေတာ္ဒီေန႔ (၂၆ရက္ေန႔) ဖန္ငေဆးရုံၾကီးကုိသြားျဖစ္တယ္။ ၂၄ ရက္ေန႔ည ၉နာရီေက်ာ္မွာ ျမန္မာ အလုပ္သမား အခ်င္းခ်င္းစကားမ်ား ရန္ျဖစ္ၿပီး ဓားခုတ္မႈျဖစ္တယ္။ ျဖစ္ျဖစ္ျခင္းပဲ ေဆးရုံကုိတင္ပုိ႔ႏုိင္ ခဲ့ပါတယ္။ အခုတ္ခံရသူက ဗယ္ဘက္လက္ သူၾကြယ္ျပတ္သြားတယ္၊ပါးျပင္ကုိ ဓါးခုတ္မိလုိ႔လႊာလုိက္ သလုိျဖစ္သြားတယ္၊ သြားသုံးေခ်ာင္းျပတ္ၿပီး၊ တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔သြားတယ္၊ ျပတ္ရာကေအာက္ႏႈတ္ခမ္းထိေရာက္သြားတာေၾကာင့္ႏႈတ္ခမ္း ကုိပါ သုံးခ်က္ခ်ဳပ္လုိက္ရတယ္။
ေဆးရုံကုိကၽြန္ေတာ္ေရာက္သြားေတာ့ drip သြင္းေပးထားတယ္။ လက္သူၾကြယ္ကုိေဆးထည့္ေပးထားတယ္။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကုိ သုံးခ်က္ခ်ဳပ္ေပးထားၿပီး၊ ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္ကုိေတာ့ ဟုိဘက္ထိပ္ ဒီဘက္ထိပ္ ကပ္ခ်ဳပ္ထား တယ္၊ အၿပီးမသတ္ရေသးဘူး ဘတ္၇၀၀၀ ေက်ာ္ဖုိး ေဆးရုံကစုိက္ထုပ္ ကုန္ေနၿပီ။ လူနာရွင္ဘက္က ပုိက္ဆံ မေပးႏုိင္တဲ့အတြက္ကုသမႈ အားလုံးကုိရပ္ထားတယ္။ ေဆးရုံကေနၿပီးရဲကုိ ဖုန္းဆက္ၿပီးဖမ္းခုိင္းထားတာ ေၾကာင့္ လူနာရွင္က ေၾကာက္လန္႔ၿပီး ပုိက္ဆံေလွ်ာက္ေခ်းရာကေနအဆင့္ဆင့္ ကၽြန္ေတာ့ဖုန္းနံပါတ္ကုိရၿပီး ဆက္သြယ္ လာတယ္။ ေဆးရုံကလည္း ျမန္မာေတြကုိ ေဆးကုေပးလုိ႔ ေပ်ာက္ခါနီးရင္ ေဆးရုံကေနၿပီး ဆင္းေျပးတတ္လုိ႔ အခုလုိလုပ္ရတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဘက္မွလည္း လူနာထြက္မေျပးေအာင္ တာ၀န္ယူေၾကာင္း ေပ်ာက္ကင္းေအာင္သာ ဆက္ကုေပးပါဆုိၿပီး ေတာင္းပန္ဂတိေပးလွ်က္ အေရးေပၚက်န္းမာေရး အသုံးစားရိတ္ ထဲက ၄၀၁၅ ဘတ္ထုတ္ေပးခဲ့ရပါတယ္။
ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း သတ္လုိက္ရင္ (သုိ႔) တစ္ခုခုလုပ္လုိက္ရင္ ဥပေဒလက္လွမ္းမမွီဘူးဆုိၿပီး။ လက္လြန္ေခ်လြန္လုပ္တတ္ၾကပါတယ္။ အခုကိစကလည္း ဘာမွမဟုတ္တဲ့ကိစ ေလးေၾကာင့္ျဖစ္တာပါ။ တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူးမွာ သူေဌးလုပ္သူက သူ႔အလုပ္သမားေတြကုိ ၀က္ေပၚၿပီးခဲြေ၀ေပးရာကေန မေက်မနပ္ျဖစ္ၿပီး စကားမ်ား ရန္ျဖစ္ၾကတာပါ။ ဓါးနဲ႔အခုတ္ခံရတဲ့ ကုိဘုိလတ္ (၂၅ ႏွစ္) နဲ႔သူ႔ဇနီးက ခြက္ေခ်း (ရာဘာေခ်း)ေကာက္ ေနရတာေၾကာင့္ ၀က္ေပၚေတာ့ ၀ုိင္းမလုပ္ႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူေဌးက ခဲြတမ္းအျပည့္ေပးပါတယ္။ ကုိဘုိလတ္ကလည္း သူရတဲ့ ၀က္သားတစ္တဲြကုိ သူ႔မိန္းမကုိ ဆားနယ္ခုိင္းထားပါတယ္။ သူကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔သူေဌးေပးတဲ့ ဘီယာေသာက္ပါတယ္။ ေသာက္ေနရင္းမမူးတဲ့ အတြက္အရက္သြားထပ္၀ယ္ ပါတယ္။ အရက္၀ယ္ရင္း ၀က္ေပၚတဲ့လူစုထဲက ကုိႏုိင္ငယ္က မင္း၀က္သားဘယ္မွာလည္း ငါ့ကုိျပန္ေပးလုိ႔ ေျပာပါတယ္။ ကုိဘုိလတ္ကလည္း အိမ္မွာဆားနယ္ထားတယ္ လုိခ်င္ရင္လုိက္ယူ ငါေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္လာ မေပးေတာ့ဘူး လုိ႔ျပန္ေျဖၿပီး အိမ္ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ ည ၉ နာရီခန္႔မွာ အိမ္ကုိခဲနဲ႔ေပါက္တာၾကားလုိ႔ထြက္ ၾကည့္ၿပီး ခဲနဲ႔ေပါက္သူနဲ႔ စကားမ်ားရန္ျဖစ္ၿပီး နပန္းလုံးေနခ်ိန္မွာ ေဘးကတစ္ေယာက္က ပါလာတဲ့ဓားနဲ႔ ၀င္ခုတ္ တဲ့အတြက္အခုလုိ ဒဏ္ရာေတြရခဲ့တာပါ။



ဓားခုတ္ခံရသူလုိပဲ ပုိက္ဆံမတတ္ႏုိင္လုိ႔ ဒုကေရာက္ေနတဲ့ ေရေႏြးပူေလာင္ဒါဏ္ရာနဲ႔ အသက္တစ္ႏွစ္ခဲြအရြယ္ ကေလးေလးတစ္ေယာက္ကုိလည္း ထပ္ေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။ Second Degree Burn ျဖစ္ၿပီး ေမးဖ်ား၊ လည္ပင္း၊ ရင္ဘတ္၊ ၀မ္းဗုိက္ နဲ႔ လိင္အဂၤါေတြ အကုန္လုံးအပူေလာင္ျခင္းကုိ ခံရပါတယ္။ ကေလးက အပူရွိန္အရမ္းမ်ား ေနၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ရင္းညဥ္းေနပါတယ္။ Drip သြင္းေပးထားတာေတြ႔ၿပီး ကေလးတစ္ကုိယ္လုံးလည္း ပတ္တီး အေဖြးသားနဲ႔ပါ။ အေမျဖစ္သူက အခုလုိျပန္ေျပာျပပါတယ္။ သူတုိ႔ထမင္းစားေနတဲ့ အခ်ိန္မွာျဖစ္တာပါတဲ့။ ထမင္းစားၿပီးရင္ေသာက္ဖုိ႔ဆင္အျမင့္ေပၚမွာ အေအးခံထားတဲ့ ေရပူခြက္ကုိုိိ ကေလးက မမွီမကန္းနဲ႔ လွမ္းဆဲြ ယူလုိက္ေတာ့ သူ႔ဖါသာသူ ေလာင္းမိသလုိျဖစ္သြားတာပါတဲ့။ (မိဘမ်ားသတိထားစရာပါ ကေလးမ်ား အတြက္ အႏရာယ္ ရွိနုိင္မယ့္ အရာမွန္သမွ် ကေလးနဲ႔မမွီေအာင္ထားဖုိ႔လုိပါတယ္။)

မွတ္ခ်က္

ခြက္ေခ်း(ရာဘာေခ်း) = ရာဘာေစးျခစ္ရာမွ ေဘးသုိ႔ဖိတ္စင္ေသာက်ၿပီးခဲေနေသာ ရာဘာတုံးကေလးမ်ား

ေက်းဇူးတင္ထုိက္သူမ်ား
အေရးေပၚအသုံးစားရိတ္မ်ားႏွင့္ လုပ္ပုိင္ခြင့္ေပးထားေသာ AJWS ႏွင့္ GHRE
အေရးေပၚတုိင္း မညီးမညဴကားေမာင္းပုိ႔ေပးတတ္ေသာ လုပ္အားေပးဆရာ၀န္ၾကီး Bob
ဘာသာျပန္အကူအညီေပးေသာ သမီး ၀င္း၀င္းေမာ္

Read more...

ဇန္န၀ါရီ ၂၆


"ဖန္ငျမိဳ ႔အ၀င္တစ္ေနရာ"

၉း၀၀ နာရီမွ ၁၀း၀၀ နာရီထိ

အီးေမးလ္ စစ္တယ္။ ေကာ္ဖီေသာက္တယ္။ ကြန္ပ်ဴတာထဲက ဖုိင္တစ္ခ်ိဳ ႔ကုိ hard disc ထဲကုိ backup ျပန္လုပ္ တယ္။ Movie Maker ကုိစမ္းသုံးၾကည့္တယ္။

၁၀း၀၀ နာရီမွ ၁၃း၀၀ နာရီထိ
ရုံး၀န္ထမ္းေတြ အားလုံးအစည္းေ၀းထုိင္တယ္။

၁၃း၀၀ နာရီမွ ၁၄း၀၀ နာရီထိ
ထမင္းစားတယ္။ အစည္းအေ၀းက မေက်နပ္တာေတြ ျပန္ပြားတယ္။

၁၄း၀၀ နာရီမွ ၁၇း၀၀ နာရီထိ
က်န္းမာေရး သင္တန္းအတြက္ ႏႈိ႔၊ မုန္႔ ေတြ၀ယ္တယ္။ ေငြစာရင္းဌာနမွာ တပတ္စာေငြရွင္းတယ္။ ဖန္ငေဆးရုံကုိ လူနာၾကည့္သြားဖုိ႔ အေၾကာင္းဖန္လာတယ္။

၁၇း၀၀ နာရီမွ ၂၂း၀၀ နာရီထိ

ျမန္မာအလုပ္သမား အခ်င္းခ်င္း ရန္ျဖစ္ၿပီး ဓါးနဲ႔ ခုတ္လုိ႔ ေဆးရုံကုိ ေရာက္တယ္။ ေဆးရုံမွာပုိက္ဆံ မရွင္းေပးႏုိင္တဲ့ အတြက္ ေဆးရုံက ခဲြစိတ္ခန္းထဲကုိ ၀င္ဖုိ႔ဆုိင္းငန္႔ထားတယ္။ ေနာက္တစ္ဆင့္အေနနဲ႔ လက္ရွိ ကုန္ၾကထားေငြ ၇၀၀၀ ဘတ္ေက်ာ္ကုိ မရွင္းေပးႏုိင္ရင္ လူနာကုိ ဖမ္းခိုင္းဖုိ႔ရဲကုိတုိင္ထားတယ္။ ညေန ၄ နာရီေလာက္မွာ ရဲကလည္း လာၾကည့္သြားတယ္။ လူနာရွင္ကလည္း ေၾကာက္လန္႔ၿပီး နီးစပ္ရာ ပုိက္ဆံလုိက္ ေခ်းရာကေန ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အဆက္အသြယ္ရလာတယ္။ ေနာက္ထပ္ကေလး တစ္ေယာက္ေရေႏြးပူ ေလာင္လုိ႔ ေဆးရုံကုိ ေရာက္ေနတယ္။ ရင္ဘတ္၊၀မ္းဗုိက္တစ္ခုလုံးနဲ႔ လိင္အဂၤါမွာဆုိေတာ့ ၅၀% ေက်ာ္ပါတယ္။

Read more...

Sunday, January 18, 2009

မေမ႔ႏုိင္ေသးတဲ့ ေၾကကဲြဖြယ္ျဖစ္ရပ္ေလး တစ္ခု



ၿပီးခဲ့ၿပီ ဆုိေပမယ့္ ေမ့မရႏုိင္တဲ့ ေၾကကဲြဖြယ္ ျဖစ္ရပ္ေလးေတြ မၾကာခဏ ဆုိသလုိေပၚလာတတ္ပါတယ္။ ေပၚလာ တုိင္းလည္း ၀မ္းနည္းမႈဟာ မေန႔ကအတုိင္း လတ္ဆတ္ေနဆဲပါပဲ။ ေန႔ခင္းပုိင္း လမ္းေဘးကြမ္းပင္ေအာက္မွာ ကြမ္းသီးေကာက္ေနတဲ့ မျမင့္ၾကည္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္စု အနီးကုိ ကားတစ္စီးထုိးဆင္းလာပါတယ္။ မျမင့္ၾကည္ မေရွာင္ႏုိင္တဲ့ အတြက္ ကားတုိက္မိပါတယ္။ မထနုိင္ေတာ့တဲ့အတြက္ အျခားကားတစ္စီးကုိ အကူအညီ ေတာင္းၿပီး ခူရဘူရီ တုိက္နယ္ ေဆးရုံကုိ တင္ပုိ႔ခဲ့ရပါတယ္။ တုိက္နယ္ ေဆးရုံမွ လက္မခံႏုိင္တဲ့ အတြက္ျမိဳ ႔ နယ္ေဆးရုံ တေကာပါ ကုိတင္ပုိ႔ ခဲ့ပါတယ္။ ခဲြစိပ္ခန္းနဲ႔ အေရးေပၚ ဌာနမွာ တစ္ညနဲ႔ တစ္ေန႔ေနခဲ့ရတယ္။ သတိျပန္ရလုိ႔ စကားေျပာႏုိင္တဲ့ အခ်ိန္မွာ သူလြယ္ထားတဲ့ ၅ ခန္႔ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ ကုိယ္၀န္ကုိ စၿပီးသတိရပါတယ္။ ခ်ဳပ္ရုိးေတြျပည့္ေနတဲ့ ဗုိက္ကုိစမ္းၾကည့္မိၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ သတိျပန္ေမ့သြားခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ရင္ေသြးေလးဟာ ကားတုိက္မိတဲ့ ဒဏ္ေၾကာင့္ေသဆုံးသြားတာေၾကာင့္ ဆရာ၀န္မ်ားက ခဲြစိတ္ထုပ္ပစ္ခဲ့ရတယ္။ လူနာေမးလာတဲ့ လူတုိင္းကုိ ဗုိက္ေလးကုိလွန္လွန္ျပၿပီး သူငိုေနတတ္ပါတယ္။
၀မ္းဗုိက္ ခဲြစိတ္ဒဏ္ရာအျပင္ ဗယ္ဘက္ေပါင္မွာ ၁၂ ခ်က္ခ်ဳပ္ရပါတယ္။ တစ္ကုိယ္လုံး ေသြးခ်ည္ဥ ညိဳမဲစဲြ ဒဏ္ရာေတြ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ရင္ေသြးလည္း ဆုံးရွဳံး လူလည္းဒဏ္ရာမ်ားနဲ႔ ေဆးရုံမွာ ၂ ပတ္ေက်ာ္ၾကာ ေနခဲ့ရေပ မယ့္ မၿပီးေသးပါဘူး။ ေငြေၾကးကုန္က်မႈ မတတ္ႏုိင္တဲ့ အတြက္ ေဆးရုံ တာ၀န္ရွိသူမ်ားရဲ့ ေန႔စဥ္နဲ႔ အမွ် ဆူပူမႈကုိ ခံေနရပါတယ္။ ကားနဲ႔ ၀င္တုိက္ခဲ့တဲ့ ကားအေမာင္းသင္ အမ်ိဳးသမီးကေတာ့ သူမဟုတ္သလုိေနႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ မျမင့္ၾကည္ရဲ့ သူေဌး ညိွဳႏိႈင္းေဆာင္ရြက္ေပးတာက ၅၀၀၀၀ ဘတ္ေက်ာ္ ကုန္ၾကမယ့္ေဆးဖုိး၀ါးခအတြက္ ၇၀၀၀ ဘတ္ထုတ္ေပးခဲ့ၿပီး ေနာက္ေပၚမလာေတာ့ပါဘူး။ အဖဲြ႔အစည္း အေနနဲ႔ ၾကား၀င္ေပးဖုိ႔ ကမ္းလွမ္းတဲ့ အခါ မျမင့္ၾကည္ ရဲ့ အမ်ိဳးသားက ေရရွည္အတြက္ဆုိၿပီး ေခါင္းခါပါတယ္။ ဒီေတာ့လည္းမတတ္ႏုိင္ပါဘူး။ ေလွ်ာ္ေၾကး ေပးတဲ့ ၇၀၀၀ ဘတ္ရယ္ လူနာရွင္က ၈၀၀၀ ဘတ္ရယ္ ကၽြန္ေတာ့္ က်န္းမာေရးဌာန အေရးေပၚအသုံးစားရိတ္ ၁၀၀၀၀ ဘတ္ ေပါင္း ၂၅၀၀၀ ဘတ္ကုိင္ၿပီး လူမႈဖူလုံေရး ရုံးခန္းကုိ မ်က္ႏွာငယ္နဲ႔ သြားရပါတယ္။ ၅၀၀၀၀ ဘတ္ကုန္ၾကစားရိတ္ကုိ ၂၅၀၀၀ ဘတ္ သာေပးႏုိင္တဲ့ အတြက္ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ ၾကာၾကာ ဆူပူမႈကုိလည္း ခဲ့ယူခဲ့ရပါတယ္။ ၿပီးသြားခဲ့ ၿပီဆုိေပမယ့္ မေမ့ႏုိင္ေသးတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြထဲက ျဖစ္ရပ္တစ္ခုပါပဲ။

Read more...

Friday, January 9, 2009

အြန္လုိင္း လက္ေဆာင္

ျမန္မာတုိ႔ဆုိရုိးစကားရွိတယ္ မဟုတ္လား။ "ကြယ္ရင္ေမ့ ေတြ႔ေသေအာင္လြမ္းတယ္" ဆုိတာေလ၊ အဲဒီဆုိရုိးမ်ား ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ လုိက္ဖက္ညီမယ္ထင္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ မ်ားလည္း အဲလုိပဲေျပာၾကတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါ ၂၀၀၈ မွာက်န္ခဲ့တယ္သိလား။ လူကုိခင္လုိ႔ မူကုိျပင္လုိက္တာေလ။ ဘယ္သူ႔ခင္တယ္မွတ္လည္း ကုိယ့္ဖါသာ ကိုယ္ခင္တာ။ ၂၀၀၉ အစမွာ ဘာလုပ္တယ္မွတ္လည္း ဂ်ီေတာ့မွာ ေတြ႔သမွ်သူငယ္ခ်င္းေတြ ကုိယ္ကအရင္ ႏႈတ္ဆက္တယ္ ၊ ၿပီးရင္ႏွစ္သစ္လက္ေဆာင္ေတာင္းတယ္။ ဖုန္းထဲမွာ ရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အားလုံးကုိ ကိုယ္ကအရင္ဖုန္းေခၚတယ္။ အြန္လုိင္းေပၚတတ္ခုိင္းတယ္ ၿပီးရင္လက္ေဆာင္ ေတာင္းတယ္။ တစ္ခ်ဳိ ႔ကလည္း ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ ေပးၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ ႔ကလည္း ေမတၱာပုိ႔တယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္လက္ေဆာင္ေတာ့ ရတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ မ်ား အဲဒါနဲ႔ မေက်နပ္ႏုိင္ သူငယ္ခ်င္းရဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကုိပါ အတင္းလက္ေဆာင္လုိက္ ေတာင္းခုိင္းတယ္။ ညီေလးေတြျဖစ္တဲ့ ေက်ာ္သက္ေသြး နဲ႔ နံနက္ခင္းကဗ်ာ တုိ႔ဆုိရင္သူတုိ႔ရဲ့ ဂ်ီေတာ့ မက္ေဆ့ခ်္ မွာေတာင္ လင့္နဲ႔ေၾကညာေပး ရတဲ့ အဆင့္ထိေရာက္ကုန္တယ္ ဟီး...ဟီး...။
သူငယ္ခ်င္းအရင္း ေခါက္ေခါက္ Southern Migrant နဲ႔ ဗန္ကုိ တုိ႔မ်ားမေပးဘူးေခါင္းမာတယ္။ ေက်းဇူးတင္တယ္တဲ့ ေကာင္းကင္ကုိကုိ မဲေပးခြင့္ရလုိ႔တဲ့၊ ငါ့က်ေတာ့မေပးဘူးေျပာေတာ့ သူက ကဗ်ာေရးတာ ေကာင္းတယ္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ဘာလုပ္တယ္ မွတ္လည္း "အိမ္ရွင္" ကဗ်ာလင့္ကုိေပးၿပီး ေကာင္းကင္ကုိ လာဖတ္တဲ့ငါ့ကဗ်ာ ဆုိေတာ့မွ တစ္ေယာက္ တစ္မဲထြက္လာတယ္ ဟူး....ေမာလုိက္တာ။ အဲဒီလက္ေဆာင္ ေတာင္းတဲ့ကိစၥက ထိုင္းႏုိင္ငံေတာင္ပုိင္း ဖန္ငခရုိင္တင္မၿပီးဘူး ခ်င္းမုိင္၊ ဘန္ေကာက္၊ မဲေဆာက္ထုိင္းႏုိင္ငံ တစ္ႏုိင္ငံလုံးက သူငယ္ခ်င္းေတြကုန္သြားတယ္။ အဲဒီမွာ စေတြ႔တာေလ မဲကလည္းမပိတ္ေသးဘူး ႏွစ္ရက္ၾကီးမ်ား ေတာင္ က်န္ေသးတယ္။ အဲဒါနဲ႔ဒီပုိ႔စ္ ေရးၿပီး စာလာဖတ္တဲ့ ဘေလာက္ဂါသူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ႏွစ္သစ္ကူး လက္ေဆာင္ ေတာင္းတာ ဖတ္ၿပီးရင္ လက္ေဆာင္ ေပးၾကေနာ္။



Myanmar Blog Academy Award ရဲ့ Home Page ေနာ္
လက္ေဆာင္ေပးဖုိ႔လင့္က ဒီမွာ အေကာင္းဆုံး ပရဟိတ ဘေလာ့ဂ္ဆုေအာက္မွာ ပုိေကာင္းမယ့္ မနက္ျဖန္ေနာ္ ဟီး...။ ျမန္ျမန္ေပးေနာ္ ႏွစ္ရက္ပဲက်န္ေတာ့တယ္ ၁၀ရက္ေန႔ ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ ည ၁၂ နာရီဆုိ လက္ေဆာင္ ေပးမရေတာ့ဘူး။



2008 weblog awards ရဲ့ Home Page
ေနာက္တစ္ခုကတုိ႔ ဘုန္းဘုန္း အရွင္ေမတာစာရ (Ashin Matacara) ကုိလည္း လက္ေဆာင္ေပးၾကအုံးေနာ္။ လင့္ကဒီမွာ တုိ႔ ဘုန္းဘုန္းကုိလည္း လက္ေဆာင္ျမန္ျမန္နဲ႔ မ်ားမ်ားေပးၾကအုံးေနာ္။


Read more...

Thursday, January 8, 2009

စား၀တ္ေနေရး ျပသာနာ

ဒီရက္ထဲမွာစိတ္ခံစားခ်က္ေတြ သိပ္မေကာင္းဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ကုိယ္ေစာင့္ေရွာက္ေနရတဲ့ နာတာရွည္ (ေအအုိင္ဒီအက္စ္နဲ႔ တီဘီ) လူနာတစ္ခ်ိဳ ႔ရဲ့ က်မ္းမာေရး အေျခအေနတုိးတက္မႈမရွိတဲ့ ဘက္ကမ်ားေနတယ္။ တစ္ခ်ိဳ ႔လူနာ ဆုိရင္ တစ္ပါတ္ ထဲမွာတင္ေဆးရုံကုိ အတက္အဆင္း ၃ခါေလာက္လုပ္ေနရတယ္။ Temporary Shelter မွာလည္း လူနာေတြအတြက္ အခန္းေတြျပည့္ေနၿပီ AIDS နဲ႔ TB ေရာဂါသည္ေတြ ႏွစ္ကုန္ပုိင္းမွာ တုိးလာတယ္။ နယ္စည္းမျခားဆရာ၀န္မ်ားအဖဲြ႔ကေနၿပီး လူနာေတြအပန္းေျဖဖုိ႔ ေဆာက္ထားတဲ့ TV/ DVD ထားဖုိ႔ေနရာလည္း လူနာေတြနဲ႔ျပည့္ကုန္ၿပီ။



လူနာေတြအတြက္ စားေရးေသာက္ေရးအတြက္လည္း ပူပင္လာရတယ္။ အရင္က နယ္စည္းမျခားဆရာ၀န္မ်ား အဖဲြ႔က - ေအအုိင္ဒီအက္ လူနာတစ္ေယာက္အတြက္ ၁ လကုိ ဆန္ ၁၀ ကီလုိ၊ ဆီ ၂ ဗူး၊ ၾကက္ဥ ၊ ေခါက္ဆဲြေျခာက္၊ငါးေသတာေတြေထာက္ပံ့ရာကေနဇန္န၀ါရီလက စလုိ႔ တစ္ခ်ိဳ ႔ ျပန္လည္က်န္းမာလာၿပီ ျဖစ္ တဲ့ လူနာေတြကုိ ရိကာ ေတြကုိေလ်ာ့ခ်မယ္ ဆုိေတာ့ တစ္ခ်ိဳ ႔လူနာေတြက စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး ေဆးေတြကိုလႊတ္ပစ္ဖုိ႔၊ ရပ္ပစ္ဖုိ႔လုပ္လာၾကတယ္။ မိမိတုိ႔အဖဲြ႔အေနကလည္း လူနာတစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေန႔ ၃၀ ဘတ္ထက္ပုိၿပီး အကုန္အက် မခံနုိင္ေတာ့ လူနာေတြကုိသနားမိတယ္။ တစ္ခ်ိဳ ႔ထမင္းမစားႏုိင္တဲ့ လူနာေတြဆုိ အာဟာရ ေတြလုိအပ္တယ္ ကုိယ္ပုိင္အလွဴျဖစ္တဲ့ ႏုိ႔၊ သီးစုံေဖ်ာ္ရည္တုိ႔ ကုိလည္း လူနာမ်ားလာေတာ့ မတတ္ ႏုိင္ျဖစ္ရတယ္။ NGOs အဖဲြ႔ေတြအေနနဲ႔ လည္းအေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ေတာ့ စီစဥ္ေပးႏုိင္မယ္လုိ႔ပဲ ေမွ်ာ္လင့္ရင္း ဆုေတာင္းရမွာပါပဲ။

Read more...

Tuesday, January 6, 2009

မိႏြယ္အေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း

အလွဴရွင္တစ္ေယာက္နဲ႔ခ်ိန္းထားတဲ့ အတြက္ခူရဘူရီ စာသင္ ေက်ာင္းကုိ က်မ္းမာေရးပညာေပး သြားရမွာ ျဖစ္ ေပမယ့္၊ခရီး စဥ္ကုိဖ်က္သိမ္းခဲ့တယ္။မနက္(၉း၀၀)နာရီရုံးေရာက္ကတည္း က ဖုန္းကုိေစာင့္ေမွ်ာ္မိတယ္။ ညေနရုံးဆင္းခ်ိန္ထိဖုန္းမလာ။ စိတ္လည္းေမာ လူလည္းေမာ က်န္းမာေရးပညာေပး ခရီးစဥ္ လည္းပ်က္ခဲ့ ရတယ္။ မိႏြယ္အတြက္လည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ မိတယ္္။ မိႏြယ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္စေတြ႔ေတာ့၁၁ ႏွစ္သမီး၊ သူ႔ခဗ်ာ အေျခခံပညာေလး ေတာင္မ တတ္ျဖစ္ေနတယ္။ လူၾကား ထဲသြားရမွာကုိရွက္ေနေတာ့ လည္းခက္တယ္။ အေၾကာင္းက သူ ၃ ႏွစ္သမီးအရြယ္ ထုိင္းႏုိင္ငံ ရေနာင္းျမိဳ ႔ မွာ ၀မ္းဗုိက္ဘာျဖစ္တယ္မသိ (ေဆးမွတ္တမ္းလည္း မရွိ၊ မိဘမ်ားကလည္း ေသခ်ာျပန္မေျပာျပႏုိင္) စအုိမွ၀မ္းသြား ျခင္း မဟုတ္ပဲ ၀မ္းဗုိက္တြင္ေဖါက္ၿပီး ၀မ္းသြားခုိင္းထားတယ္။ ၀မ္းသြားလမ္းေၾကာင္းလဲႊထားတယ္ေပ့ါ။ သုံးႏွစ္ခန္႔ၾကာလွ်င္ျပန္လာရန္ ဆရာ၀န္မ်ားမွ မွာၾကားၿပီး ျပန္လႊတ္လုိက္တယ္။ မိဘမ်ားမွ မသြားႏုိင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒီထက္ဆုိး သည္က မိဘမ်ားက ေဆးမွတ္တမ္းမ်ားကုိ ဂရုတစုိက္သိမ္းထားရမွန္းမသိ ေပ်ာက္ကုန္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ေပးႏုိင္တဲ့အပုိင္းက တတ္ႏုိင္သမွ် ကုိအကူေပးထားတယ္။ အနီးအနားက ေဆးရုံတင္မက ဖူးကတ္ေဆးရုံၾကီးထိ ကေလးကုိေခၚၿပီး ဆရာ၀န္နဲ႔ျပတယ္။ ဆရာ၀န္က ႏွစ္ေခါက္ျပန္ခ်ိန္းတယ္။ ဓာတ္မုန္ရုိက္ တယ္။ လုံေလာက္တဲ့ ေရာဂါရာဇ၀င္္ရွာမေတြ႔ ျခင္းေၾကာင့္လားမသိ အရင္ေဆးမွတ္တမ္းမ်ားကုိ ရေနာင္း ေဆးရုံၾကီးမွာရွာခုိင္းတယ္။ ရေနာင္းေဆးရုံၾကီးထိ သြားရွာေသာ္လည္းပဲ လြန္ခဲ့ေသာ ၇ ႏွစ္ေက်ာ္ခန္႔က ျမန္မာ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ ေဆးမွတ္တမ္းက အစရွာမရ။

(ဖူးကတ္ေဆးရုံ ဓာတ္မုန္ဌာန ေရွ ႔မွ မိႏြယ္)

ဖူးကတ္ေဆးရုံကုိေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္သြားတယ္။ ဆရာ၀န္က လက္မခံ စူရတ္ဌာနီေဆးရုံကုိ ထပ္မံလဲႊျပန္ တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ့ ၾကိဳးစားမႈေတြ ေျခကုန္လက္ပန္း ၾကကုန္တယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ အပတ္က အေမရိကားကုိ ခဏေရာက္ေနတဲ့ ညီမေလးတစ္ေယာက္က အလွဴရွင္ တစ္ေယာက္နဲ႔ ဆက္သြယ္ေပးမယ္။ အစ္ကုိဖုန္းနံပါတ္ ကုိေပးလုိက္မယ္။ အျမန္စီစဥ္ပါတဲ့ သူႏွစ္ပါတ္ပဲ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ေနမွာဆုိတဲ့ ကုိယ္လည္း စီစဥ္သင့္တာေတြ စီစဥ္တယ္။ ဟုိဘက္ကဖုန္းမဆက္လာ။ ဒီတစ္ခါေကာ မိႏြယ္ေလးအတြက္ ဘယ္လုိရွိမလည္းမသိ။ အိပ္ယာ ထဲေရာက္ၿပီးမွ အိပ္မေပ်ာ္ ဒီစာကုိေကာက္ေရးတယ္။ မိႏြယ္ေလးဘ၀ အစဥ္ေျပေစဖုိ႔ဆု ေတာင္းေပးပါတယ္။

Read more...

Saturday, January 3, 2009

ဆင္းသူဆင္းလုိ႔ တက္သူတက္

က်န္းမာေရး၀န္ထမ္း ဘ၀မွာအားလပ္ရက္ဆုိတာ နည္းပါးလွပါတယ္။ ဒီေန႔လည္း တီဘီလူနာတစ္ေယာက္ က်န္းမာေရး အေျခအေနျပန္လည္ ဆုိးရြားလာတာေၾကာင့္ ေဆးရုံကုိ အေရးေပၚပုိ႔ေပးခဲ့ရပါတယ္။ အျပန္မွာ ေဆးရုံမွာ ရက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ေနတဲ့ ေအအုိင္ဒီအက္စ္ ေရာဂါသည္ ညီငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကုိ ေဆးရုံက ဆင္းခုိင္းေနတာေၾကာင့္ ျပန္ၾကိဳလာခဲ့ပါတယ္။ ယာယီခုိလႈံသူမ်ားေနထုိင္ရာတန္းလ်ားမွာ အခန္းစီစဥ္ေပးရ ပါတယ္။ အင္း..... အသစ္ထပ္တုိးလာတဲ့ေ၀ဒနာရွင္ တစ္ေယာက္ေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ့ ျမန္မာေရႊ ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားဟာ ေဆးအရွိန္ဒဏ္ကုိ မခံႏုိင္လုိ႔ ကုိယ့္ဖါသာ ဆုံးျဖတ္ၿပီး ရပ္ပစ္လုိက္တာေတြရွိပါတယ္။ ဒါကုိအတူေနသူ မ်ားကလည္း လုိက္ေလ်ာတတ္ၾကပါတယ္။ ေဆးယဥ္ပါးတဲ့ တီဘီပုိး ကူးစက္ျပန္႔ႏွ႔ံရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းတစ္ခ်က္လည္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီထက္ပုိဆုိးတာက ေသေသခ်ာခ်ာ တတ္ကၽြမ္းျခင္းမရွိသူမ်ားနဲ႔ တုိင္ပင္ၿပီး ေဆးမွီးတုိေတြနဲ႔ ရမ္းကုသတတ္ျပန္ပါေသးတယ္။ လည္ပင္းမွာ ထြက္လာတဲ့ တီဘီအၾကိတ္ေတြကုိလည္း ျပည္ရွိတယ္ဆုိၿပီး သန္႔ရွင္းမႈမရွိတဲ့ အခန္းမွာပဲ ခဲြထုတ္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ေတြ႔ေတာ့ လည္ပင္းတစ္ခုလုံးနည္းပါး ျပည္ေတြတည္ေနၿပီး လူနာလည္းပဲ လမ္းေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမေလွ်ာက္နုိင္ေတာ့တာေၾကာင့္ နယ္စည္းမျခားဆရာ၀န္မ်ားအဖဲြ႔ကုိေဆး၀ါးကုန္ၾက စားရိတ္ အကူအညီေတာင္းၿပီး ေဆးရုံကုိတင္ပုိ႔ေပးခဲ့ရပါတယ္။

ေအအုိင္ဒီအက္စ္ လူနာညီေလးကုိၾကည့္ေတာ့လည္း အသက္က ၂၅ ေလာက္ပဲရွိပါေသးတယ္။ ဘယ္ အသက္အရြယ္ေလာက္ ကတည္းက သူေရာဂါပုိးကူးစက္ျခင္းကုိခံထားရသလဲဆုိတာ မခန္႔မွန္းတတ္ သေလာက္ ပါပဲ။ ထုိင္းႏုိင္ငံနဲ႔ နယ္စပ္ျခင္းနီးကပ္တဲ့ နယ္ေျမကလူေတြက အရြယ္မတုိင္မွီကေလးဘ၀ကတည္းက ထုိင္းႏုိင္ငံဘက္မွာ အလုပ္လာလုပ္ေနၾကပါၿပီ။ တရားမ၀င္ကေလးအလုပ္သမားႏႈန္း ေတြျမင့္တက္ေနတာဟာ အိပ္အုိင္ဗီြ၊ ေအအုိင္ဒီအက္ ကူးစက္ႏႈန္းျပန္႔ပြါးမႈနဲ႔ စပ္စပ္ေနတယ္ဆုိတာ အေတြ႔အၾကံဳအရေျပာရဲပါတယ္။ အနာဂတ္ အေရးကုိ စိတ္ေလးမိပါတယ္။ ပထမအၾကိမ္ေသြးစစ္ခ်က္အေျဖအရ ဇနီးသည္မွာ ေတာ့မေတြ႔ေသး ပါဘူး။ ေနာက္သုံးလ သုိ႔ ေျခာက္လ တစ္ၾကိမ္ျပန္စစ္လွ်င္ေတာ့ မေတြ႔ပါေစနဲ႔လုိ႔ပဲ ဆုေတာင္းေပးရေတာ့မွာေပါ့။

Read more...

Powered By Blogger

ဒီေလာက္အားေပးၿပီးၿပီ

Better Tomorrow © Layout By Hugo Meira.

TOP