Tuesday, July 29, 2008

စာသင္ေက်ာင္း ႏွစ္ေက်ာင္း၊ လူ႔အခြင့္အေရး သင္တန္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္

လုပ္ငန္းစဥ္ ႏွစ္ရပ္ကုိ ပူးတဲြအေကာင္အထည္ေဖာ္ဖုိ႔အတြက္ ၂၈ ရက္ေန႔ ခူရဘူရီခရီးစဥ္ကုိမနက္ ၈နာရီမွာ စတင္ တယ္။ ဖုန္းၾကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ ၀ါဆုိေနတဲ့ ဘုန္းၾကီးကုိ၀င္ပင့္တယ္။ Grassroots - HRE နဲ႔ MMT's ကဖြင့္ထားတဲ့ေက်ာင္းႏွစ္ေက်ာင္းစလုံးကုိဘုန္းၾကီးနဲ႔တစ္လွည့္စီ၀င္ရမွာပါ။ ဘုန္းၾကီးကေတာ့ ျမန္မာ ေရႊ ့ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားရဲ့သား၊သမီးကေလးငယ္မ်ားကုိ ယဥ္ေက်းမႈ သင္တန္းေတြေပးမွာပါ။ ေက်းဇူးၾကီး မားလွပါတယ္။ အခိ်ဳ ႔ကေလးငယ္မ်ားဟာ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာတင္ ေမြးဖြားၾကီးျပင္းလာၾကရတဲ့ ကေလးေတြပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံနဲ႔ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈဆုိတာကေလးေတြအတြက္အသစ္အစမ္းေတြပါ။ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ကေလးမ်ား ရဲ့ က်မ္းမာေရးစစ္ေဆးေပးမႈမ်ား ကုိေဆာင္ရြက္ေပးမွာပါ။ ပုံမွန္အစီအစဥ္ထဲကုိအသစ္ထပ္၀င္ လာတာက ဘန္ကလန္း မွာဘုန္းၾကီးက ၀ါဆုိသဃၤန္းကပ္လႈပူေဇာ္ျခင္းကုိ ခံရမယ့္ အစီအစဥ္ပါ။ ေက်ာင္းသား အျဖစ္နဲ႔ ဓါတ္ပုံမွတ္တမ္းတင္ေပးျဖစ္ပါတယ္။
ဘန္ကလန္းရဲ့ သဘာ၀႐ႈခင္းေတြကုိလည္း ႐ုိက္လာျဖစ္ပါတယ္။ ၀ါဆုိသဃၤန္းကပ္ေနတဲ့ ျမင္ကြင္းက ရင္ကုိ ၾကည္ႏႈးေစပါတယ္။ တုိ႔လူမ်ိဳးေတြ ဘယ္ကုိေရာက္ေရာက္ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ မေမ့တာ။ အလွဴ ေရစက္ လက္နဲ႔မကြာတာ ေတြအတြက္ သာဓုေခၚဆုိရင္း မ်က္ရည္၀ဲမိပါတယ္။ ေပးဆပ္လုိက္ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြထက္ကုိ ပီတိပုိရရွိခဲ့ပါတယ္။ ဦးဇင္းဆြမ္း ဘုန္းေပးၿပီးေနာက္မွာ MMT's စာသင္ေက်ာင္းေလးကုိ ဆက္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ စာသင္ေက်ာင္းေလးမွာ ကေလးေတြ ထမင္းေတာင္စား ေနၾကၿပီ။ ကေလးေတြ ကုိကစားခ်ိန္ နာရီ၀က္ ေလာက္ေပးအၿပီးမွာ က်န္းမာေရး စစ္ေဆးေပးမႈကုိစတင္ပါတယ္။ ကေလး ၁၇ ေယာက္ကုိ က်န္းမာေရး စစ္ေဆးေပးမႈကုိ ျပဳလုပ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ေန႔လည္ ၁နာရီ ၄၅ မိနစ္မွာ MMT's ေက်ာင္းမွ ထြက္ခြါလာၿပီး Grassroots - HRE ေက်ာင္းမွာ ကေလး ၁၀ ေယာက္ကုိ က်န္းမာေရး စစ္ေဆးေပးၿပီးခ်ိန္မွာ ၃ နာရီထုိးၿပီး ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ ေရာက္ပါတယ္။
ခူရဘူရီမွ ႐ုံးကုိ ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာ ညေန ၅ နာရီထုိးေနပါၿပီ။ ၆ နာရီ ၃၀ မိနစ္မွာ စတင္မယ့္။ အေျခခံ လူ႔အခြင့္အေရး သင္တန္းအတြက္ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ရပါတယ္။ ည ၈နာရီ ၀န္းက်င္မွာ ပဲသင္တန္း ေအာင္ျမင္စြာ ၿပီးဆုံးရင္း တစ္ေန႔တာ လုပ္ငန္းစဥ္ရပ္နားခဲ့ပါတယ္။ (ကြၽန္ေတာ္ ေပးတဲ့ လူ႔အခြင့္ေရး သင္တန္းမ်ားကုိလည္း ေစာင့္ေမွ်ာ္ဖတ္ေပးၾကပါခင္ဗ်ာ။)

Read more...

Sunday, July 27, 2008

ေမြးေန႔ တစ္ခုကုိ ျဖတ္သန္းျခင္း

ညနက္ပုိင္း မွအိပ္တတ္တဲ့ အေလ့အထေၾကာင့္ မနက္ပုိင္းမွာ ေစာေစာထေလ့မရွိ။ ႐ုံးပိတ္ရက္ျဖစ္တာ ေၾကာင့္ေန႔လည္ (၁၁)နာရီေက်ာ္မွ အိပ္ယာထျဖစ္တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ပဲ (၂၆) ရက္ေန႔မွာၾကေရာက္တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ ေမြးေန႔ကုိ စတင္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အခန္းေရွ ႔က ျဖတ္သြားတာ ေတြ႔လုိ႔ လုိက္သြား တာဟုိေရာက္ေတာ့ အရက္၀ုိင္းနဲ႔သြားတုိးေနတယ္။ အျမည္းကေတာ့ ငါးစဥ္းေကာ။ အခန္းမွာ ရွိတဲ့စပုိင္ ၃ ပုလင္း ျပန္ယူၿပီးေသာက္လုိက္တာ စံခ်ိန္ခ်ိဳးသြားတယ္။ တစ္ခါမွ ေန႔ခင္းေၾကာင္ ေတာင္ မမူးဖူးဘူး။ ထုံးစံအတုိင္းေပါ့ မူးေနေတာ့ ေနာက္ေၾကာင္းပဲ စားျမဳံ့ျပန္ျဖစ္တယ္။ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ ဘ၀အစိတ္အပုိင္း တစ္ခ်ိဳ ႔က သူငယ္ခ်င္းေတြ ကုိသတိရမိတယ္။ သီခ်င္းေတြ ေအာ္ဆုိျဖစ္တယ္ ဂီတာက်ိဳးျပတ္သြားေတာ့မွ သီခ်င္းဆုိရပ္ တယ္။
၈၈၈၈ (ရွစ္ေလးလုံး)ေန႔အခန္းအနားက်င္းပဖုိ႔ ပမာဏေဆြးေႏြးရာကေန ၈၈၈၈ ေလးလုံးမတုိင္မွီမြန္၊ကရင္ အေရးအခင္း၊KNU အကဲြအျပဲ၊ မြန္ျပည္သစ္ပါတီရဲ့ ခုိင္မာတဲ့ ရပ္တည္ခ်က္၊KNPP ရဲ့ခိုင္မာတဲ့ရပ္တည္ခ်က္၊ KIA ရဲ့ေပ်ာ့ည့ံတဲ့ ရပ္တည္ခ်က္ အကုန္စုံသြားတာပဲ။ ဘယ္လုိစကားျပတ္သြားမွန္းေတာင္မသိဘူး မူးမူးနဲ႔ ျပန္ လာၿပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားတာ ည ၈ နာရီခဲြေလာက္မွ ျပန္ႏိႈးလာတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ ေမြးေန႔ဟာ Happy Birthday လုိ႔ႏႈတ္ဆက္သူ တစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ ပဲြသိမ္းသြားတယ္။

Read more...

Thursday, July 24, 2008

ပင္လယ္ထဲမွ ဘ၀မ်ား (၀ါးတန္းေလွ).....

ပင္လယ္ထဲ မွ ဘ၀မ်ား (၀ါးတန္းေလွ) . . . .

ငါးဖမ္းလုပ္ငန္းသည္ ထုိင္းနုိင္ငံ၏ အဓိကစီးပြါးေရးလုပ္ငန္းတစ္ခု ျဖစ္သကဲ့သို႔ ထုိလုပ္ငန္း တြင္အဓိက လုပ္ကုိင္ေနေသာ လုပ္သားအမ်ားစုမွာလည္း ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ား ျဖစ္ၾကပါ သည္။ ၾကမ္းတမ္းခက္ခဲသည့္ လုပ္ငန္းတစ္ခု ျဖစ္သည့္ အေလ်ာက္ အႏၲရာယ္အလြန္မ်ားေသာ လုပ္ငန္းလည္းျဖစ္ပါသည္။

ငါးဖမ္းေလွအမ်ိဳးအစား အမ်ားအျပား ရွိသည့္အနက္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား အမ်ားဆုံး လုပ္ကုိင္ၾကေသာ ေလွအမ်ိဳးအစားမ်ားမွာ ၎တုိ႔အေခၚ ၀ါးတန္းေလွႏွင့္ ၀ါးလက္ေလွ ႏွစ္မ်ိဳးသာ ျဖစ္ပါသည္။

၀ါးတန္းေလွ ဆုိသည္မွာ ပင္လယ္ထဲသုိ႕ တစ္ေန႔တစ္ႀကိမ္ ပုံမွန္ ထြက္ၿပီး ငါးဖမ္းေသာ ေလွမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ေလွအရြယ္အစားေပၚတြင္ မူတည္ၿပီး ငါးဖမ္းေလွ တစ္စီးလွ်င္ အလုပ္သမားအင္အား သုံးဆယ္မွ ငါးဆယ္၊ ေျခာက္ဆယ္ အထိ ရွိၾက သည္။ ငါးဖမ္းမည့္ေနရာ ပင္လယ္ထဲသုိ႔ ေန႔လည္ပုိင္းမွ စတင္ထြက္ခြါကာ ညပုိင္း တစ္ခ်ဳိ႕ ရွစ္နာရီ၊ တစ္ခ်ဳိ႕ ဆယ္နာရီ တစ္ခ်ဳိ႕ ဆယ့္တစ္နာရီမွ စတင္ၿပီး ငါးဖမ္းျခင္း လုပ္ငန္းမ်ားကုိ ေဆာင္ရြက္လုပ္ကိုင္ၾကသည္။




၀ါးတန္းေလွမ်ားသည္ ငါးဖမ္းျခင္းကုိ စတင္ေဆာင္ရြက္ရာ၌ ပထမဦးဆုံး အေနျဖင့္ မိမိႏွင့္သက္ဆုိင္သည့္ မီးထြန္းေလွရွိရာသုိ႔ စတင္ၿပီး ဦးတည္ေမာင္းႏွင္ သြားရသည္။ မီးထြန္းေလွ ဆုိသည္မွာ စက္ေလွအေသးစား တစ္မ်ဳိးျဖစ္ၿပီး အင္အားေကာင္းသည့္ မာက်ဴရီမီးလုံးမ်ားကုိ တပ္ဆင္ထားကာ ပင္လယ္ထဲတြင္ ၿငိမ္သက္စြာ ရပ္တန္႕၍ မိမိႏွင့္သက္ဆုိင္သည့္ ၀ါးတန္းငါးဖမ္းေလွ လာေရာက္ၿပီး ငါးဖမ္းပုိက္ကုိ ပင္လယ္ထဲသုိ႔ ၀ုိင္းပတ္ၿပီး ခ်ေပးသည္အထိ ေစာင့္ဆုိင္းရသည္။ ၎သည္ ပုံမွန္အားျဖင့္ မီးအလင္းေရာင္ကုိ အသုံးခ်ကာ ပင္လယ္ထဲရွိ ငါးမ်ားကုိ ေခၚယူစုေဆာင္းထားသည့္ ပုံစံတစ္မ်ိဳး ျဖစ္သည္။

၀ါးတန္းေလွအေနျဖင့္ မိမိႏွင့္သက္ဆုိင္သည့္ မီးထြန္းေလွရွိရာသုိ႕ ဦးတည္ ခုတ္ေမာင္းၿပီး မီးထြန္းေလွကုိ ေတြ႕သည့္အခါ ၎မီးထြန္းေလွကုိ အလယ္တြင္ ထား၍ ၀ါးတန္းေလွတြင္ ပါရွိသည့္ ငါးဖမ္းပုိက္ႀကီးျဖင့္ လွည့္ပတ္၀ိုင္းပတ္ၿပီး ငါးဖမ္းပုိက္ကုိ ပင္လယ္ထဲသုိ႕ ပစ္ခ်ၿပီးေနာက္ ၎ငါးဖမ္းပုိက္ကုိ လူအင္အားျဖင့္ ပင္လယ္ထဲမွ ငါးဖမ္းေလွေပၚသုိ႔ ျပန္လည္ဆြဲတင္ၿပီး ပုိက္အတြင္းသုိ႔ ေရာက္ရွိေန ေသာ ငါးမ်ားကုိ ဖမ္းယူျခင္းျဖစ္သည္။

၀ါးတန္းေလွ အေနျဖင့္ ငါးဖမ္းျခင္းလုပ္ငန္း တစ္ႀကိမ္လုပ္တုိင္း အလုပ္ခ်ိန္ ၁နာရီခြဲ မွ ၂ နာရီထိ ၾကာျမင့္တတ္သည္။ ျမန္မာ့ ေရလုပ္သားမ်ားအေခၚ တစ္စူး (တစ္ႀကိမ္) ဟု ေခၚသည္။ တစ္ညလွ်င္ သုံးစူး(သုံးႀကိမ္) မွ ငါးစူး(ငါးႀကိမ္) အထိ ငါးဖမ္း ျခင္းလုပ္ငန္းမ်ားကုိ ေဆာင္ရြက္ သည္။ ေလွပုိင္ရွင္မ်ား အေနျဖင့္ သူတုိ႔၏ သတ္မွတ္ခ်က္ ျပည့္၀သည့္အထိ ငါးဖမ္းယူျခင္းျဖစ္ သည္။ အႀကိမ္အေရအတြက္ မ်ားေလေလ အလုပ္သမားမ်ား ပင္ပန္းေလျဖစ္သည္။ ေလွတစ္စီး လွ်င္ ထုိင္းလူမ်ိဳး အလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္ ငါးေယာက္မွ ဆယ္ေယာက္ထိ ပါရွိတတ္ၿပီး က်န္ရွိသည့္ အလုပ္သမားမ်ားမွာ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

အလုပ္သမားမ်ားအေနျဖင့္ တစ္ေန႕လွ်င္ ပ်မ္းမွ်အလုပ္ခ်ိန္ တစ္ဆယ့္ ရွစ္နာရီ မွ နာရီ ႏွစ္ဆယ္ထိ အလုပ္လုပ္ကုိင္ၾကရသည္။ တစ္ရက္တာ အလုပ္ခ်ိန္မွာ ဥပမာအားျဖင့္ ညေန ငါးနာရီ တြင္ စတင္ထြက္ခြာေသာ ေလွတစ္စီး အေနျဖင့္ ငါးဖမ္းမည့္ေနရာသုိ႔ ညေန ဆယ္နာရီ၀န္းက်င္ တြင္ေရာက္ရွိၿပီး ငါးဖမ္းျခင္းလုပ္ငန္း စတင္ေဆာင္ရြက္ပါက ေလွတြင္ ပါရွိသည့္ အလုပ္သမား မ်ား၏ အားလပ္ခ်ိန္ႏွင့္ အိပ္ခ်ိန္ စုစုေပါင္းမွာ ငါးနာရီသာရိွသည္။ ငါးစတင္ဖမ္းဆီးသည့္ အခ်ိန္မွ စ၍ တစ္ညလုံး ငါးဖမ္းျခင္း လုပ္ငန္းမ်ားကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ လုပ္ေဆာင္ကာ မနက္မုိးလင္း သည့္ အခ်ိန္မွသာ ပင္လယ္ထဲမွ ငါးဂုိေဒါင္မ်ားရွိရာ ေလွဆိပ္သုိ႕ ျပန္လည္ ခုတ္ေမာင္းလာျခင္းျဖစ္သည္။ ငါးဂုိေဒါင္သုိ႔ ျပန္လာသည့္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္လည္း အလုပ္သမားမ်ားအေနျဖင့္ ငါးအမ်ိဳး အစား ေရြးခ်ယ္ျခင္း၊ ငါးဖမ္းပုိက္ကုိ ေဆးေၾကာၿပီး သန္႔စင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ျခင္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ရၿပီး ငါးဂုိေဒါင္သုိ႔ ေရာက္ရွိသည့္အခါ ငါးတင္ျခင္းလုပ္ငန္းမ်ားကုိ ေဆာင္ရြက္ကာ ညေန ေလးနာရီ သုိ႔မဟုတ္ ငါးနာရီေလာက္တြင္ ငါးတင္ျခင္းအလုပ္ ၿပီးစီးသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ငါးဖမ္းေလွအတြက္ လုိအပ္သည့္ ဆီ၊ ေရ ၊ ေရခဲ မ်ားကုိ ျပန္လည္ျဖည့္ဆည့္ၿပီး ပင္လယ္ထဲသုိ႔ ျပန္လည္ထြက္ခြာၾကသည္။ အလုပ္သမားမ်ားအေနျဖင့္ အိပ္ခ်ိန္ႏွင့္ အနားယူရသည့္အခ်ိန္မွာ ငါးဂုိေဒါင္ေလွဆိပ္မွ ပင္လယ္ထဲရွိ မီးထြန္းေလွ ရွိရာသုိ႔ ျပန္လည္ခုတ္ေမာင္းသည့္ ၾကားၾကာခ်ိန္သာ ျဖစ္သည္။

ကြ်န္ေတာ္က ပုိက္သီးကူးတဲ့ အလုပ္လုပ္တယ္။ ေလွထြက္စရိတ္ ႏွစ္ေထာင့္ ငါးရာ ရတယ္။ ပင္လယ္ထဲဆင္းၿပီး တစ္ညလုံးနီးပါး ေရကူးေနရတာ ဆုိေတာ့ ပင္ပန္းတာကုိ ခံနုိင္ရည္ရွိရသလုိ အေအးဒဏ္ကုိလည္း ခံနုိင္ရတယ္။ ပုိက္ႀကီး ထဲမွာ ေႁမြႀကီးေတြႏွင့္ ေတြ႕မွာ ကို ကြၽန္ေတာ္ အေၾကာက္ဆံုးပဲ။ မီးထြန္းေလွနား ကပ္တဲ့အခ်ိန္က်ရင္လည္း အရမ္းသတိထားရ တယ္။ေလွအလုပ္သမားျဖစ္သူ ထား၀ယ္အမ်ိဳးသားေလး ေမာင္သားကန္းမွ ေျပာဆုိျခင္း ျဖစ္သည္။ ေမာင္သားကန္း မွာ အသက္တစ္ဆယ့္ေလးႏွစ္သာ ရွိေသးသည့္ ကေလးအလုပ္သမား တစ္ဦး ျဖစ္သည္။ ေမာင္သားကန္းမွ သူ၏အေတြ႕ အၾကံဳကုိ ေျပာဆုိရာမွာ

၀ါးတန္း ငါးဖမ္းေလွတုိင္းမွာ ဒီပုိက္သီးကူးတဲ့ အလုပ္ကုိလုပ္တဲ့ အလုပ္ သမားေတြအားလုံးဟာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လုိ ကေလးေတြပဲ။ ေလွတစ္စီးဆုိရင္ ကေလး အနည္းဆုံး ႏွစ္ေယာက္ကေန ေလး၊ ငါးေယာက္ထိ ပါရွိတယ္။ အသက္တစ္ဆယ့္ ႏွစ္ႏွစ္ႏွင့္ တစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ၾကားအရြယ္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လုိေပါ့ဟု သားကန္းမွ ေျပာဆုိသည္။

ပုိက္သီးကူးအလုပ္ ဆုိသည္မွာ ၀ါးတန္းငါးဖမ္းေလွ အေနျဖင့္ မီးထြန္းေလွကုိ အလယ္ဗဟုိတြင္ထားၿပီး ငါးဖမ္းပုိက္ကုိ ပင္လယ္ထဲသုိ႔ ပစ္ခ်ၿပီးေနာက္ အလုပ္ သမားအင္အားျဖင့္ ငါးဖမ္းပုိက္ကုိ ၀ါးတန္းေလွေပၚသုိ႔ ျပန္လည္ဆြဲတင္သည့္အခါ ပုိက္ကြန္၏အေပၚပုိင္း ေရေပၚ တြင္ေပၚေနေသာ ေဖာ့သီး(ပုိက္သီး) မ်ားကုိ ႏွစ္ဆယ့္ ငါးေပ၊ ေပသုံးဆယ္ အကြာအေ၀းလွ်င္ တစ္ႀကိမ္ ပင္လယ္ထဲရွိ ေဖာ့သီး(ပုိက္သီး)ကုိ ေရထဲသုိ႕ကူးခတ္ၿပီး ႀကိဳးျဖင့္ ခ်ည္ေပးကာ ေလွေပၚတြင္ရွိေသာ အလုပ္သမားမ်ားက ငါးဖမ္းပုိက္ကုိ ေလွေပၚသုိ႔ ဆြဲယူရန္ အဆင့္သင့္ျဖစ္ ေအာင္ေဖာ့သီး(ပုိက္သီး) ကုိ ႀကိဳးခ်ည္ေပးရျခင္း ျဖစ္သည္။

ေလွထြက္စရိတ္ ဆုိသည္မွာလည္း လစာေပးျခင္းတစ္မ်ိဳး ျဖစ္ၿပီး ငါးဖမ္းေလွ အလုပ္သမားမ်ားကုိ ႀကိဳတင္ေငြေပးေဆာင္ေသာ စနစ္ျဖစ္သည္။ ပုိက္သီးကူး ကေလး အလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ သာမန္အလုပ္၀င္လာခါစ အလုပ္သမားသစ္မ်ားအေနျဖင့္ တစ္လ၏ လုပ္အားခမွာ ႏွစ္ေထာင့္ငါးရာထက္ မပုိေပ။ ၀ါရင့္အလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ ငါးဖမ္းေလွလုပ္ငန္း တစ္ခုလုံးကုိ အလုပ္ကြ်မ္းက်င္စြာျဖင့္ ေခါင္းေဆာင္ နုိင္သည့္ အလုပ္သမားမ်ားမွသာ ျမန္မာ့ အလုပ္သမားမ်ား အေခၚ ပုိဇန္ (ငါးဖမ္း၍ ရလာသည့္ ေငြေၾကးကုိ ျပန္လည္ေရာင္းခ်ၿပီး ရာခုိင္ႏႈန္းျဖင့္ ေပးေသာစနစ္) ကုိ ရရွိ ၾကသည္။ ဤစနစ္ျဖင့္ ရရွိသည့္ အလုပ္သမားမ်ားမွာ အေတြ႕အၾကံဳရွိၿပီး အလုပ္သက္တမ္း ၾကာရွည္ေသာ အလုပ္သမားမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ထုိင္းဘတ္ေငြ ခုႏွစ္ေထာင္ႏွင့္ တစ္ေသာင္းၾကားတြင္ ရရိွၾကေသာ္လည္း ဘတ္ေငြတစ္ေသာင္း ေလာက္ရရွိေသာ အလုပ္သမားမ်ားမွာ ေလွတစ္စီးလွ်င္ တစ္ေယာက္ သုိ႔မဟုတ္ ႏွစ္ေယာက္ ထက္ပုိ၍မရွိၾကေပ။ ၎အလုပ္သမားမ်ားကုိ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား အေခၚ ေရရွဴး (ေလွအလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္) ဟု ေခၚသည္။

၀ါးတန္းငါးဖမ္းေလွပုိင္ရွင္မ်ား အေနျဖင့္ ပုိက္သီးကူးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ကေလး အလုပ္သမားမ်ားကုိ အသုံးျပဳရျခင္းမွာလည္း ကေလးငယ္မ်ား အေနျဖင့္ ပင္လယ္ထဲတြင္ ေပါ့ပါးစြာ ေရကူးခတ္နိုင္ျခင္း၊ တစ္ခ်ဳိ႕ အႏရာယ္ရွိႏိုင္သည့္ အေျခအေန မ်ားကုိ အကဲမခတ္တတ္၊ မသိရွိနုိင္သည့္ အတြက္ လုပ္ငန္းအဆင္ေျပေရးအတြက္ သာ အေရးထားၿပီး အလုပ္ခုိင္းေစျခင္း ျဖစ္သည္။ မီးထြန္းေလွမွ အီလက္ထရစ္ ၀ါယာလက္စ္ ေရွာ့ျဖစ္ၿပီး အလုပ္သမားမ်ား အေနျဖင့္ မၾကာခဏ အသက္ဆုံးႈံး ရသည့္ အျဖစ္မ်ားကုိ ၾကံဳေတြ႕ရသည့္အတြက္ အလြန္႔အလြန္ အႏၲရာယ္မ်ားျပား လြန္းသည္။

၀ါးတန္းငါးဖမ္းေလွလုပ္သားမ်ား အေနျဖင့္ ရက္ရွည္နားရက္အျဖစ္ တစ္လ လွ်င္ တစ္ႀကိမ္ရွိၿပီး သုံးရက္မွ၊ ငါးရက္အတြင္း နားေနခြင့္ရသည္ ၎အားလပ္ရက္ ကုိ ကမ္းတက္ ရက္ဟုေခၚသည္။ သုိ႔ေသာ္ ၎ရက္မ်ားထဲ၌ ေန႔လည္၊ ေန႔ခင္းပုိင္း မ်ားတြင္ ပ်က္စီး၊ ေပါက္ထြက္ေနေသာ ငါးဖမ္းပုိက္မ်ားကုိ ျပန္လည္ျပဳျပင္ ခ်ဳပ္လုပ္ ျခင္းျဖင့္ အနားယူခြင့္ရျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ၎ရက္မ်ားမွာ လျပည့္ေန႕မ်ားျဖစ္ၿပီး လျပည့္ေက်ာ္ သုံးရက္ သုိ႕မဟုတ္ ငါးရက္ထိ ျဖစ္သည္။ လမင္း၏အလင္းေရာင္ ေၾကာင့္ ပင္လယ္ထဲရွိ ငါးမ်ားကုိ ဖမ္းဆီး၍ မရနုိင္သျဖင့္ ငါးဖမ္းျခင္းလုပ္ငန္း မ်ားကုိ ရပ္တန္႔ထားျခင္းသာ ျဖစ္သည္။

ေထာင္ေသာင္းခ်ီၿပီး မ်ားျပားသည့္ ထုိင္းလုပ္ငန္းရွင္မ်ားပုိင္ ငါးဖမ္းေလွမ်ား တြင္ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ေနၾကရသည့္ ကေလးအလုပ္သမားမ်ားကုိ ေသခ်ာစိစစ္ ေရတြက္ရမည္ ဆုိပါက မ်ားျပားလြန္းသည့္ ျမန္မာ့ကေလးအလုပ္သမား အေရ အတြက္ကုိ ေတြ႕ရွိသိျမင္လာမည္ ျဖစ္သည္။

ပင္လယ္ထဲမွ ဘ၀မ်ား အေၾကာင္းကုိ Southern Migrant ကေရးသားပါတယ္။


Read more...

Thursday, July 17, 2008

ကြၽန္ေတာ္ မေမ့ႏုိင္ေသာ ဆယ့္ကုိးဇူလုိင္

ကြၽန္ေတာ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ပါတ္သတ္တဲ့ စာအုပ္ေလးေတြ ဇြန္လထဲမွာ အမွတ္မထင္ျပန္ဖတ္မိေန ခဲ့ပါတယ္။ ထုိင္းႏုိင္ငံကုိ ေရာက္ေနတဲ့အတြက္ ေၾကာင့္လည္း လုိျခင္တဲ့၊ ဖတ္ျခင္တဲ့ စာအုပ္ ေတြကအလြယ္တကူနဲ႔လည္းရွာလုိ႔မရခဲ့ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ့ဆီမွာ (ဆရာ)တကၠသုိလ္ေန၀င္း ေရးတဲ့ (အမွတ္တရ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ျပည္ေထာင္စု ဗိသုကာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း) ဆုိတဲ့စာ အုပ္ႏွစ္အုပ္ပဲ ရွိတာေၾကာင့္ အင္တာနက္ စာမ်က္နွာေတြမွာလည္း လုိက္ရွာဖတ္ေနမိခဲ့ပါတယ္။ (ဆရာ)တကၠသုိလ္ေန၀င္း ေရးတဲ့ ျပည္ေထာင္စု ဗိသုကာဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း စာအုပ္ထဲက (ကြၽန္ေတာ္ မေမ့ႏုိင္ေသာ ဆယ့္ကုိးဇူလုိင္)ဆုိတဲံ့ ေဆာင္းပါးေလးကုိ ကြၽန္ေတာ့္ ဘေလာဂ့္ေပၚမွာ ျပန္လည္ကူးယူတင္ျပထားပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ယေန႔ထိ ျမန္မာႏုိင္ငံသမုိင္း မွာအစားထုိးမရႏုိင္ေတာ့တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ ဆုံး႐ႈံးခဲ့ရတဲ့ေန႔ရက္ကုိ မေမ့ႏုိင္တဲ့ ရင္ထဲကဆႏၵေလးေၾကာင့္ ေဆာင္းပါးရွင္နဲ႔ သက္ဆုိင္သူမ်ား ကုိခြင့္မေတာင္းျဖစ္တာ ခြင့္လႊတ္ပါခင္ဗ်ာ။ အျခားေသာ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာနဲ႔ ဘေလာ့ဂ္ မ်ားအေပၚမွလည္း ကြၽန္ေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ ကူးယူေဖာ္ျပခြင့္ ေလးေပးဖုိ႔ ပုိင္ရွင္မ်ားထံမွလည္း ၾကိဳတင္ခြင့္ေတာင္းပါတယ္ခင္ဗ်ာ။


ကြၽန္ေတာ္ မေမ့ႏုိင္ေသာ ဆယ့္ကုိးဇူလုိင္
“ေပ်ာက္ေသာသူ ရွာလွ်င္ေတြ႔
ေသေသာသူ ၾကာလွ်င္ေမ့”
ဤကား ျမန္မာလူမ်ိဳးတုိ႔ ေျပာေနက် ဆုိ႐ုိးစကားပင္ျဖစ္သည္။ ေယ်ဘူယ်အားျဖင့္ မွန္ကန္ေသာ ဆုိ႐ုိးစကား ပင္ျဖစ္သည္။ ေယ်ဘူယ်အားျဖင့္ မွန္ကန္ေသာ ဆုိ႐ုိးစကားလည္း ျဖစ္ပါ၏။ အထူးသျဖင့္ မွန္ကန္ေသာ ဆုိ႐ုိးစကားလည္း ျဖစ္ပါ၏။ အထူးသျဖင့္ အခ်ိန္ကာလၾကာျမင့္လာေသာ္ေသေသာသူ အားတျဖည္းျဖည္းေမ့ေလ်ာ့ကာ ေနာက္ဆုံးလုံးလုံး သတိမရေတာ့ ေသာအေျခအေနမ်ိဳး ျဖစ္လာတတ္ သည္။
ဤသုိ႔လွ်င္ ေယ်ဘူယ်အားျဖင့္ မွန္ကန္ေသာ ဆုိ႐ုိးစကားႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ခြ်င္းခ်က္ေတာ့ ရွိေနပါသည္။ ယင္းခြ်င္းခ်က္ကား လြန္ခဲ့ေသာ (၄၈) ၁၉၄၇ - ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္ (၁၉) ရက္၊ စေနေန႔က ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ျမန္မာ့သမိုင္းတြင္ အလြန္အ႐ုပ္ဆုိး အက်ည္းတန္ၿပီး မည္သုိ႔မွ ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္၍ မရႏိုင္သည့္အစြန္းအထင္း၊ အမည္းကြက္ၾကီး (သုိ႔မဟုတ္) ႏိုင္ငံေတာ္ လုပ္ၾကံမႈၾကီး ျဖစ္ရာမွ အမ်ိဳးသား ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ႏွင့္တကြ အေပါင္းပါ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ား အတုံးအ႐ႈံးႏွင့္ေရတိမ္နစ္ က်ဆုံးခဲ့ရျခင္း သည္အခ်ိန္ကာလ မည္မွ်ပင္ၾကာျမင့္ေစကာ မူေမ့ေပ်ာက္၍ မရႏုိင္သည့္ ခြ်င္းခ်က္ျဖစ္သည္ ဟုဆုိခ်င္ပါသတည္း။
အထူးသျဖင့္ (၁၉-၇-၄၇) ေန႔ကျဖစ္ရပ္ႏွင့္ တကြ ယင္းျဖစ္ရပ္မတုိင္မီ တစ္လအတြင္းက ျဖစ္ရပ္မ်ား ကုိအနီးကပ္ သိရွိခဲ့ရသူ ကြၽန္ေတာ့္ အဖုိ႔ မေမ့ႏုိင္႐ုံမက ျပင္းစြာ နာက်ည္းေၾကကဲြျခင္း၊ ယူၾကံဳးမရျဖစ္ျခင္း၊ ေျဖမဆယ္ႏုိင္ေအာင္ ပူေဆြး၀မ္းနည္းျခင္း စေသာ စိတ္လႈပ္ရွားမႈဒဏ္ကုိ ႏွစ္စဥ္ ဇူလုိင္လ နီးကပ္လာတုိင္း အလူးအလဲခံစားရတတ္ပါသည္။ ဘာေၾကာင့္ ဤသုိ႔ဆုိရေၾကာင္းကုိလည္း ယခုဆက္လက္ ေဖာ္ျပလတၱံ ေသာ အေၾကာင္းအခ်က္မ်ားက အေျဖေပးႏုိင္လိမ့္မည္ထင္ပါသည္။
၁၉၄၇ - ခုနစ္၊ ဇူလုိင္လဆန္းတြင္ ဘီအုိဒီ ေခၚ ၿဗီတိသွ် စစ္တပ္ပင္မ လက္နက္ခဲယမ္း သုိေလွာင္ေရးတပ္မွ ဘရင္းဂန္း၊ ေတာ္မီဂန္း၊ စတင္းဂန္းစေသာ ေမာင္းျပန္လက္နက္မ်ား ႏွင့္ တကြ ခဲယမ္းက်ည္ဆန္ အေျမာက္အျမားကုိ ပစၥည္းထုတ္ ပုံစံအတုမ်ားျဖင့္ မသမာသူတစ္စုက ထုတ္ယူသြားေၾကာင္းကုိ Special Branch ေခၚရဲတပ္ဖဲြ႔႒ာန ခ်ဳပ္၏ ‘သတင္းတပ္ဖဲြ႔’ ကသတင္းရသျဖင့္ ျပည္ထဲေရး ၀န္ၾကီးမွတစ္ဆင့္ အစုိးရ အဖဲြ႔ထံ သတင္းပုိ႔အစီရင္ခံခဲ့ပါသည္။
ထုိအခ်ိန္က ျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီး ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းသည္ ႏုိင္ငံျခားခရီးထြက္ေန၍ လယ္ယာစုိက္ပ်ိဳးေရး ၀န္ၾကီး ေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမက ေခတၱျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီး အျဖစ္တာ၀န္ယူေနပါသည္။ ေဖာ္ျပပါ လက္နက္ခမ္းယမ္းမ်ား လိမ္လည္ထုတ္ယူသြားျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ အစုိးရအဖဲြ႕က လုိအပ္သလုိေဆာင္ရြက္ရန္ ေခတၱျပည္ထဲေရး ၀န္ၾကီးအား တာ၀န္ေပးလုိက္ပါသည္။
၀န္ၾကီးဦးျမကလည္း ျပည္ထဲေရးဌာနက တုိက္႐ုိက္ကြက္ကဲေသာ (ေနာက္ပုိင္း ျပည္ေထာင္စု စစ္ရဲတပ္ UMP ျဖစ္လာသည္။) ေသာင္းက်န္းမႈ ႏွိမ္နင္းေရး တပ္မွတပ္စိတ္တစ္စိတ္ကုိ လက္နက္ခဲယမ္းအျပည့္အစုံ (ေမာင္းျပန္ေသနတ္မ်ား အပါအ၀င္) ႏွင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ႐ုံးခန္း ျပင္ဘက္တြင္ လုံျခံဳေရးတာ၀န္ ခ်ထားလုိက္သည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ သေဘာထားကုိ သိထားသူ ၀န္ၾကီးဦးျမသည္လက္နက္ကုိင္တပ္စိတ္ လုံျခံဳေရး အေစာင့္အေရွာက္ ျခထားျခင္းကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္အား လုံး၀အသိမေပးခဲ့ေခ်။ ထုိ႔အျပင္ ကြၽန္ေတာ့္ကုိလည္း ႏွစ္ေယာက္ျခင္း ေတြ႔၍ ႐ုံးခန္းအျပင္ဘက္၌ လုံျခံဳေရးတပ္စိတ္ ခ်ထားေၾကာင္းကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ အား မေျပာရန္ ေမတၱာရပ္ခံခဲ့ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း အလုိက္သိစြာႏွင့္ပင္ ဦးျမအား ကတိေပးၿပီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္အား မေျပာပဲ ေနလုိက္ပါသည္။
သုိ႔ရာတြင္ ကံဆုိးခ်င္ေတာ့ တစ္ေန႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ႐ုံးဘက္လာၿပီး ဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္းဘက္ တံခါးေပါက္မွ႐ုံးခန္းသို႔ အ၀င္တြင္ မလွမ္းမကမ္းရွိ ဘဏၭာန္ေရး ၀န္ၾကီးဌာန ဘက္သုိ႔ ခ်ိဳးေကြ႔သည့္ ေထာင့္နား၌ ေမာင္းျပန္ေသနတ္ကုိင္ ရဲေဘာ္သုံးေလးဦးကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္လွမ္းျမင္သြားပါသည္။ ခ်က္ျခင္း ဘာမွမေျပာပဲ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ သည္ ႐ုံးခန္းတြင္းသုိ႔ ေရာက္ေတာ့မွ ကြၽန္ေတာ့္အား တစ္ေယာက္ျခင္းေခၚ ေမးပါသည္။ (ေဟ့ေကာင္ ငါ့႐ုံးခန္းေရွ ႔က လက္နက္ကုိင္ ရဲေဘာ္ေတြက ဘာလုပ္တာလည္း) (ျပည္ထဲေရး ၀န္ၾကီးက လုိအပ္တယ္ထင္လုိ႔ လုံျခံဳေရး အေစာင့္ခ်ထားတာပါ) ကြၽန္ေတာ္ကရွင္းျပသည္ကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ သည္ သေဘာက် ဟန္မတူပါ။ (မလုိပါဘူးကြာ ငါ့ကုိဘယ္သူကမွလည္း လုပ္ၾကံမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ငါကလည္း မစုိးရိမ္ဘူး ငါ့႐ုံးခန္းေရွ ႔မွာ လက္ကုိင္ ရဲေဘာ္ေတြ ခ်ထားတာကုိ ငါမျမင္ခ်င္ဘူး။ ဒီေတာ့ မင္းကုိယ္တုိင္ အခုခ်က္ျခင္း ျပည္ထဲေရး ၀န္ၾကီးဦးျမဆီ သြားၿပီး ငါက ညႊန္ၾကားတယ္လုိ႔ ေျပာ ငါ့႐ုံးခန္းေရွ ႔ က လက္နက္ကုိင္ ရဲေဘာ္ေတြကုိ ခ်က္ခ်င္းျပန္႐ုပ္ခုိင္းလုိက္ ကဲ… မင္းအခုပဲသြားေျပာေပေတာ့။ ) ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ကတိက်ျပတ္သားစြာေျပာသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း ျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီးဌာနသုိ႔ အျမန္သြားေရာက္၍ ၀န္ၾကီး ေပ်ာ္ဘြယ္ ဦးျမအား ဗုိလ္ခ်ဳပ္က အမိန္႕ေပးလုိက္ပုံကုိေျပာျပလုိက္ပါသည္။ ၀န္ၾကီးဦးျမသည္ အလြန္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားပုံရပါသည္။ “ခက္ေတာ့တာပဲကြာ ငါတုိ႔က လုံျခံဳေရးအတြက္လုိအပ္တယ္ထင္လုိ႔ လက္နက္ကုိင္တပ္စိတ္ခ်ထားတာကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္က ျမင္သြားတာဆုိးတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္တတ္ႏုိင္ပါ့မလဲ။ သူ႔အမိန္႔ကုိလည္း တုိ႔ကမနာခံလုိ႔မျဖစ္ဘူး ငါေတာ့စိတ္မေကာင္းဘူးကြာ” ဤသုိ႔ ၿငီးၿငဴရင္းႏွင့္ ပင္ ၀န္ၾကီးဦးျမသည္ သက္ဆုိင္ရာသုိ႔ တယ္လီဖုန္းဆက္၍ ဗုိလ္ခ်ဳပ္႐ုံးခန္းေရွ ႔မွ လက္နက္ကုိင္ လုံၿခံဳေရးတပ္ စိတ္ကုိ ခ်က္ခ်င္း႐ုပ္သိမ္းရန္ အမိန္႔ေပးလုိက္ရပါေတာ့သည္။
ထုိေန႔ညေနဘက္ ႐ုံးမွအိမ္သုိ႔ အျပန္တြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ စကားမ်ားမ်ားမေျပာပဲ။ တစ္စုံတစ္ခုကုိ စဥ္းစားေနဟန္ျဖစ္ ညိမ္ေနရင္းမွ ႐ုတ္တရက္ ေကာက္ခါငင္ခါ ကြၽန္ေတာ့အားေမးခြန္းထုတ္ပါသည္။ “ ေဟ့တုိ႔အိမ္မွာေနတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြမွာလက္နက္ရွိသလား ” “မရွိပါဘူး။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သူတုိ႔က ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ေတြ ဆုိေတာ့ တရား၀င္ လက္နက္ကုိင္တပ္ဖဲြ႔၀င္ မဟုတ္တဲ့အတြက္ လက္နက္မရွိၾကပါဘူး။” ကြၽန္ေတာ္က အမွန္အတုိင္း ေျပာလုိက္ပါသည္။ သည္ေတာ့မွ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ သူ၏စိတ္ထဲ ျဖစ္ေပၚခံစားမိပုံကုိ ေျပာပါ သည္။ “ငါကုိယ္တုိင္ကေတာ့ ေသရမွာလည္း မေၾကာက္ဘူး ဘယ္သူကမွလည္း ငါ့ကုိ လုပ္ၾကံမယ္ မထင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ကြာ အိမ္မွာရွိတဲ့ ကေလးေတြအတြက္ေတာ့ ငါစုိးရိမ္သလုိျဖစ္မိတယ္။ ဒီေတာ့ လုိလုိမယ္မယ္ေပါ့ကြာ။ သက္ဆုိင္ရာကုိ ဒီေန႔ပဲ မင္းကုိယ္တုိင္သြားၿပီး ငါကခုိင္းတယ္လုိ႔ေျပာ။ သင့္ ေတာ္မယ့္ လက္နက္နည္းနည္းပါးပါး ထုတ္ယူၿပီး အိမ္ကရဲေဘာ္ေတြ ေပးထားလုိက္ဒါပဲ။”
ဤသုိ႔အမိန္႔ေပးသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း အိမ္ျပန္ေရာက္ေသာအခါ သက္ဆုိင္ရာႏွင့္ ဆက္သြယ္ အစီအစဥ္လုပ္ၿပီး ေတာမီဂန္းတစ္လက္၊ စတင္းဂန္းတစ္လက္၊ ေျခာက္လုံးျပဴးႏွစ္လက္တုိ႔ကုိ က်ည္ဆံမ်ား ႏွင့္တကြ ထုတ္ယူကာ တာ၀ါလိန္းလမ္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္အိမ္တြင္ ေနေသာရဲေဘာ္မ်ားအား ေပးထားလုိက္ပါသည္။
ႏုိင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမႈၾကီးျဖစ္ပြားခဲ့သည္မွာ ၁၉၄၇ - ခုနစ္၊ ဇူလုိင္လ (၁၉) ရက္ စေနေန႔ ျဖစ္ပါသည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဦးေဆာင္ေသာ အစုိးရအဖဲြ႔၀င္၀န္ၾကီးမ်ား (ကက္ဘိနက္) အစည္းအေ၀းက်င္းပေနခုိက္ မသမာသူ လူသတ္သမားအဖဲြ႔က ၀င္ေရာက္လုပ္ၾကံ ပစ္ခတ္ျခင္းျဖစ္သည္။
အမွန္ေတာ့ ယင္း၀န္ၾကီးအစည္းအေ၀းသည္ ဇူလုိင္ (၁၉) ရက္စေနေန႔တြင္ က်င္းပရန္မဟုတ္ပဲ။ ဇူလုိင္ (၁၆) ရက္ဗုဒၶဟူးေန႔တြင္ လုပ္ရမည္ျဖစ္သည္။ ဤေနရာတြင္ အစုိးရအဖဲြ႔၀င္ ၀န္ၾကီးမ်ား အစည္းအေ၀း အေၾကာင္း အနည္းငယ္ရွင္းျပရန္ လုိေပလိမ့္မည္။ ၁၉၄၆ ခု စက္တင္ဘာလ ၂၆ ရက္ေန႔က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အစုိးရအဖဲြ႔အာဏာကုိ လက္ခံရယူၿပီးအခ်ိန္မွ စ၍ ၀န္ၾကီးအဖဲြ႔အစည္းအေ၀းကုိ အပတ္စဥ္ စေနေန႔နံနက္ ၁၀ နာရီက်င္းပေနၾကျဖစ္သည္။ ထုိအခ်ိန္က ဂဠဳန္ဦးေစာသည္ ဘုရင္ခံက တုိက္႐ုိက္ခန္႔အပ္ထားေသာ ၀န္ၾကီးတစ္ဦးျဖစ္ေနရာ သူသည္လည္း အပတ္စဥ္ စေနေန႔တုိင္းက်င္းပေသာ ၀န္ၾကီးအဖဲြ႔အစည္းအေ၀းသုိ႔ တက္ရသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ၁၉၄၇ ခုနစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ၿဗီတိသွ်အစုိးရတုိ႔ သေဘာတူခ်ဳပ္ဆုိေသာ “ေအာင္ဆန္းအက္တလီစာခ်ဳပ္” ကုိ ဂဠဳန္ဦးေစာ ႏွင့္ သခင္ဗစိန္တုိ႔ သေဘာမတူဘဲ။ ကန္႔ကြက္ၾကသျဖင့္ ျမန္မာျပည္ ျပန္ေရာက္လာေသာအခါ ဦးေစာႏွင့္ သခင္ဗစိန္တုိ႔သည္ အစုိးရအဖဲြ႔ ၀င္ ၀န္ၾကီးအျဖစ္မွ ႏႈတ္ထြက္သြားၾကရသည္။
ထုိေၾကာင့္ သူတုိ႔နွစ္ဦးသည္ ေနာက္ပုိင္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ဦးေဆာင္ေသာ အစိုးရအဖဲြ႔အစည္းအေ၀းမ်ားသို႔ မတက္ရေတာ့ေခ်။ ၿဗီတိန္ ႏုိင္ငံမွ ျပန္လာၿပီးေနာက္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ၀န္ၾကီးအဖဲြ႔ (ကက္ဘိနက္) အစည္းအေ၀းကုိ စေနေန႔မလုပ္ေတာ့ဘဲ။ ဗုဒၶဟူးေန႔က်င္းပရန္ ေျပာင္းေရြ ႔သတ္မွတ္လုိက္သည္။ ယင္းအေၾကာင္းကုိ ဂဠဳန္ဦးေစာ ကမသိ ၀န္ၾကီးအဖဲြ႔အစည္းအေ၀းသည္။ စေနေန႔၁၀ နာရီက်င္းပျမက်င္းေနသည္ဟု ထင္မွတ္ေနသည္။ ၁၉၄၇ ခုနစ္ ဇူလိုင္လ၏ တတိယေျမာက္ အစည္းအေ၀းကုိ ဇူလိုင္ ၁၆ ရက္ ဗုဒၶဟူးေန႔တြင္ က်င္းပရန္ သတ္မွတ္ထားၿပီးျဖစ္ယုံမက အစည္းအေ၀း ဖိတ္စာမ်ားကုိ ၀န္ၾကီးအသီးသီးထံသုိ႔ ျဖန္႔ေ၀ထားၿပီးျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ဇူလုိင္ ၁၆ရက္ ဗုဒၶဟူးေန႔တြင္ တုိင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္၏ ဆပ္ေကာ္မတီတစ္ခု ျဖစ္ေသာ ဖဲြ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒေရးဆဲြေရး ေကာ္မတီ အစည္းအေ၀းက်င္းပရန္ ၾကိဳတင္သတ္မွတ္ထားၿပီးျဖစ္ေနသည္။ အစည္းအေ၀းႏွစ္ခု တုိက္ေန ေၾကာင္းကုိ ကြၽန္ေတာ္က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ထံ သတင္းပုိ႔ တင္ျပေသာအခါ ဗုိလ္ခ်ဳပ္က “လႊတ္ေတာ္ေကာ္မတီ အစည္းအေ၀းက အေရးၾကီးတယ္ လူၾကီးေတြလည္းပါေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီအစည္းအေ၀းကုိ ဒီအတုိင္းပဲထား ကက္ဘိနက္အစည္းအေ၀းကုိေတာ့ စေနေန႔ေျပာင္းလုပ္လုိက္ ၀န္ၾကီးေတြဆီလည္း ဖိတ္စာ အသစ္႐ုိက္ၿပီးေပးလုိက္” ဟုအမိန္႔ေပးလုိက္ရာ “မေမ့ႏုိင္ေသာ ဇူလုိင္ ၁၉ ရက္ေန႔တြင္ အစုိးရအဖဲြ႔ အစည္းအေ၀းက်င္းပ ျဖစ္သြားကာ ႏုိင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမႈၾကီးလည္း ျဖစ္ပြားခဲ့ရပါေတာ့ သည္။
ဤသည္တုိ႔ကား ၁၉၄၇ ခုနစ္ ဇူလုိင္လဆန္းက အမွန္တစ္ကယ္ျဖစ္ခဲ့ေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ားျဖစ္ရာ ေန႔လည္ပုိင္း ျပန္လည္သုံးသပ္ၾကည့္ေသာအခါ အလြန္၀မ္းနည္းယူက်ဴံးမရ ျဖစ္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ကံၾကမၼာ၏ လွည့္စားမႈ သုိ႔မဟုတ္ အလွည့္အေျပာင္းမ်ားကုိေတြ႔ ရပါသည္။ ပထမအခ်က္အေနျဖင့္ အကယ္၍ သာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက သူ၏႐ုံးခန္းေရွ ႔မွ လက္နက္ကုိင္ လုံျခံဳေရး တပ္စိတ္ကုိ ႐ုတ္သိမ္းရန္ အမိန္႔မေပးခဲ့ လွ်င္ဇူလုိင္ ၁၉ ရက္ေန႔ ၾကေတာ့ လူသတ္သမားအဖဲြ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္တုိ႔အား လုပ္ၾကံရန္ လာေသာအခါ လုပ္ၿခံဳေရးတပ္စိတ္ႏွင့္ တိုက္ပဲြျဖစ္႐ုံသာရွိမည္။ လုပ္ၾကံမႈၾကီးေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ တုိက္ပဲြျဖစ္လွ်င္လည္း လုပ္ၿခံဳေရး တပ္စိတ္က လူအင္အား၊ လက္နက္အင္အား ပုိေကာင္းသျဖင့္ လူသတ္သမားအဖဲြ႔အား တစ္ေယာက္မက်န္ သုတ္သင္ေျခမႈန္ပစ္ႏုိင္မည္မွာ ေသျခာသည္။
အကယ္၍သာ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ ဖဲြ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ ေရးဆဲြေရး ေကာ္မတီက ဇူလိုင္ ၁၆ ရက္ေန႔တြင္ အစည္းအေ၀းက်င္းပရန္ ခ်ိန္းမထားခဲ့လွ်င္ ၀န္ၾကီးအဖဲြ႔ “ကက္ဘိနက္” အစည္းအေ၀းကုိ အခါတုိင္းအပတ္စဥ္ က်င္းပေနၾကဗုဒၶဟူးေန႔ ဇူလုိင္ ၁၆ တြင္ က်င္းပ ျဖစ္မည္။ ဗုဒၶဟူးေန႔တုိင္းက်င္းပေသာ ၀န္ၾကီးအဖဲြ႔အစည္းအေ၀းအေၾကာင္းမသိသူ ဂဠဳန္ဦးေစာသည္ သူ၏ လူသတ္သမားအဖဲြ႔အား ဇူလုိင္လ ၁၉ ရက္ စေနေန႔တြင္ လႊတ္မည္ျဖစ္သည္။ သုိ႔ျဖစ္လွ်င္ ၀န္ၾကီးအစည္းအေ၀းမရွိ၍ လုပ္ၾကံမႈၾကီးလည္း ျဖစ္ပြားမည္ မဟုတ္ေခ်။
အကယ္၍သာ လူသတ္သမားအဖဲြ႔သည္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္အား အတြင္း၀န္႐ုံးတြင္ မလုပ္ၾကံပဲ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏ ေနအိမ္ (ဗဟန္းတာ၀ါလိန္းလမ္း ယခု ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျပတုိက္တည္ရွိရာ) တြင္ လာေရာက္လုပ္ၾကံပါက သူတုိ႔သည္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရွိရာ အိမ္အေပၚထပ္သုိ႔ပင္ တက္ႏုိင္မည္မဟုတ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏ အမိန္႔ျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ လက္နက္တပ္ဆင္ေပးထားေသာ အိမ္ရွိရဲေဘာ္မ်ား ႏွင့္ရင္ဆုိင္တုိက္ပဲြျဖစ္မည္။ ယင္းသုိ႔တုိက္ပဲြျဖစ္လွ်င္ အိမ္မွ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္မ်ားသည္ ဘီဒီေအ တပ္မေတာ္ႏွင့္ ဖက္စစ္ေတာ္လွန္ေရး တပ္သားရဲေဘာ္မ်ားျဖစ္၍ လက္နက္ကုိင္တြယ္မႈ ကြၽမ္းက်င္သည့္ျပင္ တုိက္ပဲြအေတြ႔အၾကံဳလည္းရွိေသာေၾကာင့္ လူသတ္အဖဲြ႔အား အလြယ္တကူပင္ တြန္းလွန္တုိက္ခုိက္ပစ္ႏုိင္မည္ ျဖစ္သည္။
သုိ႔ရာတြင္ လူသတ္အဖဲြ႔သည္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္အိမ္သုိ႔မလာဘဲ လက္နက္ကုိင္ အေစာင့္မရွိေသာ အတြင္း၀န္႐ုံးသုိ႔ သြားေရာက္လုပ္ၾကံခဲ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း လုပ္ၾကံမႈၾကီး ျဖစ္ေျမာက္ခဲ့ရသည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ခမ်ာ ၾကီးမားေသာဖခင္တုိ႔ ေမတၱာအဟုန္ေၾကာင့္ လူမမယ္ရင္ေသြးငယ္မ်ားအတြက္ စုိးရိမ္မကင္းျဖစ္ကာ “လုိလိုမယ္မယ္ ေပါ့ကြာ” ဟုဆုိၿပီး ကြၽန္ေတာ့္အား အိမ္မွရဲေဘာ္မ်ား အား လက္နက္တပ္ဆင္ခိုင္းခဲ့သည္။ သူ႔ကိုယ္သူ အတြက္ေတာ့ လုံး၀မစုိးရိမ္ဘဲ “ငါကေသရမွာလည္း မေၾကာက္ဘူး။ ဘယ္သူမွလည္း ငါ့ကုိလုပ္ၾကံမွာ မဟုတ္ပါဘူး” ဟုေျပာခဲ့ရွာသည္။ သုိ႔ေသာ္တကယ္က်ေတာ့သူထင္သလုိ မျဖစ္ခဲ့။ သူခ်စ္ျမတ္ႏုိ္းေသာ ရင္ေသြးငယ္မ်ားဘာမွ မျဖစ္ပဲ သူကုိယ္တုိင္ကသာ (၁၉ - ၇ - ၄၇ ) ေန႔က မ႐ႈမလွ “ေရတိမ္နစ္” က်ဆုံးခဲ့ရရွာသည္။
ကံတရားက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္တကြ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံသားအားလုံးကုိ ဒဏ္ခတ္သလုိ ပ်က္ရယ္ျပဳ လွည့္စားလုိက္ျခင္းေပလား။ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ဘုရား၏ အဆုံးအမအရ ကံ၊ ကံ၏အက်ိဳးကုိ ယုံၾကည္ရမည္ဟု ညႊန္ျပထားပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မည္သုိ႔မွ မေမ့ႏုိင္ေသာ ဇူလုိင္ ၁၉ ရက္၊ စေနေန႔ ကျဖစ္ရပ္ အေၾကာင္းျပန္ ေျပာင္း သတိရမိတုိင္း “သတၱ၀ါမွန္သမွ် ကံစီမံ ဖန္တီးရာသာ လုိက္နာ၊ နာခံေနၾကရသည္ပါတကား” ဟူ ေသာ အဂုၤတၱရနိကယ္ အဘိဏွ သုတ္ေတာ္လာတရားသေဘာ အတုိင္းဆင္ျခင္ႏွလုံးသြင္း၍ သံေ၀ဂဉာဏ္ ပြားမ်ားၾက ရန္သာရွိပါေတာ့သတည္း။

စတုိင္သစ္မဂၢဇင္း
(ဇူလုိင္လ၊ ၁၉၉၅)



Read more...

Thursday, July 3, 2008

Cyclone Nargis Report

Grassroots HRE responds to Cyclone Nargis in Burma

Three weeks after Cyclone Nargis killed and displaced nearly 200,000 people, the Burmese people are still in great need of assistance. Throughout the Irrawaddy Delta, there are 2.5 million survivors, 70 percent of whom are taking shelter in Buddhist monasteries. Grassroots HRE responded immediately to the cyclone, sending teams of volunteers into Burma to assess the situation in three regions and to distribute food and supplies.

The devastating cyclone is now being followed by subsequent hidden emergencies as a result of continuing rains, limited access to hard hit areas and huge operational constraints imposed by the military government. Donations are still greatly needed to assist in the Cyclone Nargis relief effort, as GHRE and migrant workers in Thailand remain committed to providing aid within Burma. The following is a summary of our assessments in areas severely affected by the cyclone.


Labutta

Visited on May 23 by a team of 25 students, teachers, and people living near Rangoon University

Specific names and addresses of aid recipients needed to be given in order to pass through security checkpoints; fortunately, one member of the group had family in Labutta, so we had a reason to deliver supplies to the area. The volunteer team brought two trucks of supplies including blankets, clothing and food.

The government has not provided water to survivors, and although local NGOs set up water treatment pumps, many people were staying in temporary shelters an hour’s walk away. Health conditions were deteriorating, largely due to the lack of clean water for personal hygiene.

About 8,000 cyclone survivors had been staying at a damaged monastery, with food and some clothing donated by local NGOs and private donors. While the government set up a temporary shelter in Labutta for 2,000 people, it imposed limits on the number of people per family allowed to stay in the shelter, leaving many without a place to go.

Cyclone survivors were also asked to make their own tents by the military, possibly for the visit of U.N. Secretary General Ban Ki Moon and his delegation. However, the heavily guarded tents remained empty of cyclone survivors, and aid supplies donated by the U.S. government were speculated to have been in use only by Burmese soldiers. School buildings were being repaired by local residents, but government officials provided no assistance and charged locals a fee for supplies.
State Middle School No. 8, Ward 20 – Hlaing Tha Ya Township
Visited on May 27 by two volunteers
In this area near Rangoon, 157 families were living in a damaged middle school for lack of other shelter. Although three weeks had passed since the cyclone hit, the school had still not been repaired. Private donors have provided food, and UNICEF has provided toilets, but families have not received bedding, clothing or mosquito nets. As there is no treated water, families drink from standing water in a nearby pond, and bathe from a contaminated water trough. During our visit, all families were given a 48-hour eviction notice and told to move to government-run temporary shelters (which can only accommodate 115 families) in an unknown location.
Yay Kyaw Twantay Township, Yangon Division

Visited on May 29 by ten volunteers

Because Yay Kyaw is a remote village accessible only by boat, it received some assistance by UNICEF, but not the military government. However, a sympathetic government official was cooperative during our distribution of aid. Community volunteers from Rangoon organized a clothing drive and distributed 28 bags of clothes to 150 families and rice to 181 families.

Many houses in this village were partially or completely destroyed in the cyclone, and rice fields were entirely destroyed. The clean-up effort in the village is now beginning slowly. There is a lack of tools and manpower, and the village is cut off from roads. Although wells were contaminated, villagers still use them for bathing and possibly drinking.
16)080614 Relief Report 15.pdf
15)080615 Relief Report 14 NewPrt2.pdf
14)080615 Relief Report 14 NewPt1.pdf
13)080612 Relief Report 11 Part3.pdf
12)080612 Relief Report 11 Part2.pdf
11)080612 Relief Report 11 Part1.pdf
10)080607 Relief Report 10 Pub Pt2.pdf
09)080607 Relief Report 10 Pub Pt1.pdf
08)080604 Relief Report 7 Part 1.pdf
07)080601 Relief Report 6.pdf
06)Burmese Cyclone 4.pdf
05)Burmese Cyclone 3.pdf
04)Situatoin Report(Burma's Cyclone 2).pdf
03)Situation Report080523(Burma's Cyclone 1).pdf
02)Military Assistance.pdf
01)Burmese Cyclone (Yay Kyaw Photos).pdf

Read more...

Powered By Blogger

ဒီေလာက္အားေပးၿပီးၿပီ

Better Tomorrow © Layout By Hugo Meira.

TOP