Monday, February 23, 2009

သံတုိင္ေနာက္မွ ေၾကြလြင့္ ပန္းစကၠဴ


ေဖေဖၚ၀ါရီ ၁၄ ရက္ ဖူးခတ္ကုိ သြားတဲ့လမ္းမွာ ဒီဓာတ္ပုံကုိ ရုိက္ခဲ့ပါတယ္။ ဆုိင္ကယ္ တကၠစီ ကုိတားျမန္မာ အလုပ္သမား ႏွစ္ေယာက္ကုိ ဖမ္းၿပီးလမ္းေဘးမွာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ေလးထုိင္ခုိင္းထားတာ ေတြ႔လုိ႔ဖုန္းထဲက ကင္မရာနဲ႔ဓာတ္ပုံ ရုိက္မိတယ္။ ရဲက ေတြ႔သြားလုိ႔ ကားေပၚကဆင္းခုိင္းၿပီး စစ္ေဆးတယ္။ ဓာတ္ပုံကုိ ျပန္ဖ်က္ ခုိင္းခဲ့တယ္။ လူလည္း ထူထူပူပူနဲ႔ ဓာတ္ပုံမရွိတဲ့ ဖုိင္ကုိအၾကိမ္ၾကိမ္ျပမိတယ္။ ရဲလည္း ေတာက္တေခါက္ေခါက္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ သြားခြင့္ျပဳလုိက္ ရတယ္။ အဲဒီ အေတာအတြင္းမွာ လက္အုပ္ကုိ ခ်ီၿပီး စ၀ါဒီခပ္ နဲ႔ ေခါထုိ႔ ေပါင္းအၾကိမ္ မေရတြက္ႏုိင္ေအာင္လုပ္ခဲ့ရတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ဓာတ္ပုံ ရုိက္လုိက္တယ္ ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္အၾကိမ္ၾကိမ္ျပန္စဥ္းစားမိပါတယ္။ အဲလုိ ရုိက္ခဲ့တဲ့ဓာတ္ပုံ တစ္ခ်ိဳ ႔လည္း ကၽြန္ေတာ့္ဆီမွာ ရွိေနပါ ေသးတယ္။ ဘာေၾကာင့္ အဲလုိ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ား စြာဓာတ္ပုံ ရုိက္မိေနတာလည္း ဘာေၾကာင့္ပါလည္း......။
သံတုိင္ေနာက္မွ ေၾကြလြင့္ ပန္းစကၠဴ
ေန႔ခင္းပုိင္း တစ္ရက္မွာ ေဆးခန္းလာျပတဲ့ အစ္မတစ္ေယာက္ေျပာျပတဲ့ ၀မ္းနည္း ေၾကကဲြဖြယ္ ဇတ္လမ္းေလး တစ္ပုဒ္ရွိခဲ့ပါတယ္။ သူမအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ပန္းရံဆုိက္တစ္ခုကုိ ရဲ၀င္ဖမ္းလုိ႔ သူမအပါအ၀င္ တစ္ခ်ိဳ ႔အဖမ္းခံရၿပီး ဖန္င အခ်ဳပ္ေထာင္ကုိပုိ႔ျခင္း ခံခဲ့ရပါတယ္။ ေက်ာက္ေတာင္ေနာက္ခံ ရွိတဲ့ အခ်ဳပ္ေထာင္ရဲ့ ေအးစက္စက္ၾကမ္း ျပင္မွာ အိပ္စက္ခဲ့ရပါတယ္။ တစ္ပတ္ခန္႔ အၾကာေနထုိင္ၿပီး ဆံပင္ရွည္ရွည္ မျဖဴမညိဳ အသားအရည္နဲ႔ မိန္းမေခ်ာ ငယ္ေလး ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ အားလုံးက ႏွမငယ္ေလးလုိ ၀ုိင္း၀န္းေစာင့္ေရွာက္ၿပီး သူတုိ႔ လြတ္ေျမာက္ႏုိင္ ဖုိ႔အေရးအတြက္ ပဲြစားအကူအညီနဲ႔ ၾကိဳးစားေနခဲ့ၾကပါတယ္။ မိန္းမေခ်ာငယ္ေလး အခ်ဳပ္ကုိေရာက္ၿပီး ႏွစ္ရက္ခန္႔ အၾကာမွာ အသက္ၾကီးၾကီးရဲတစ္ေယာက္က သူ႔အေမလာေရြးထုတ္တယ္ ေျပာလုိ႔။ ၀မ္းသာစြာနဲ႔ ေကာင္မေလးနင္ ကံေကာင္းတယ္ဆုိၿပီး ထဲ့လုိက္တယ္။ ေနာက္တစ္ရက္ညေနမွာ ပဲေကာင္မေလး ျပန္လာ တယ္ နင့္ကုိ နင့္အေမလာေရြးတယ္ဆုိ ဘာျဖစ္လုိ႔ျပန္ေရာက္လာတာလည္းေမးေတာ့ ေကာင္မေလး႐ိႈက္ၾကီး တငင္ငင္ငုိၿပီးေတာ့ ေျပာပါတယ္တဲ့။ အေမလာေရြးတာ မဟုတ္ပါဘူး သူ႔ကုိ တည္းခုိခန္း ေခၚသြားၿပီး အၾကိမ္ၾကိမ္ အိပ္တယ္လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ သူေကာင္မငယ္ေလးကုိဖတ္ၿပီး ငုိလုိက္ရတာတဲ့။
သူကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေျပာျပေနရင္း ငုိေနေသးလုိ႔ ေဖ်ာင္းျဖၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ဖုိ႔ ေဆးနဲ႔ အားေဆးေပးလုိက္ပါတယ္။ သူျပန္သြားၿပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ငုိခဲ့မိပါတယ္။ ေၾသာ္....... ဒုိ႔ ေသြးခ်င္းေတြ အခုလုိအျဖစ္မ်ိဳးနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေၾကြလြင့္ခဲ့ရၿပီးၿပီလည္း ေနာက္ထပ္ေကာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ထပ္ေၾကြၾကရအုံးမွာ လည္းဆုိတာ...........။

Read more...

Thursday, February 19, 2009

ရာဇ၀င္ထဲက ေၾကြပြင္႔မ်ား

ရြက္ေၾကြေတာမွာ
ငါ ေရာက္ ေနခဲ့
ေလးႏွစ္နဲ႔ သုံးလ စြန္းခဲ့ေပါ့....။
အဲဒီကာလရဲ့ အေတြ႔အၾကံဳ
အျဖစ္အပ်က္စုံ ဇတ္လမ္း
မွတ္တမ္းမရွိေပမယ့္
ငါ့ျဖတ္သန္းမႈအရ သိခဲ့ရတယ္။
တြယ္ရာ မမဲ့ေပမယ့္
ကယ္ရာ မဲ့ခဲ့သူေတြ
ရြက္ေၾကြေတြ ေအာက္မွာ
ငါတုိ႔ရဲ့ ေဆြမ်ိဳးေပါက္ေဖၚေတြ
ဟုိတစ္ေယာက္ ဒီတစ္ေယာက္
ဟုိတစ္ပြင့္ ဒီတစ္ပြင့္
ေၾကြလြင့္ခဲ့တာေတြ ရွိတယ္။
ရြက္ေၾကြေတြ ေအာက္မွာ
ေပ်ာက္ဆုံးခဲ့ရတဲ့
ႏွလုံးေသြးပုိင္ရွင္
ငါတုိ႔ေသြးခ်င္း အပ်ိဳစင္ေတြရဲ့
၀ိညာဥ္ လွလွေလးေတြ ရွိတယ္။
ရြက္ေၾကြေတြ ေအာက္မွာ
ေရာက္ခဲ့ရတဲ့ မိခင္ေလာင္းေတြ
လင္ေသ လက္ကုိဆဲြ
အံကုိ ၾကိတ္ခဲလွ်က္
ရမက္ ေၾကြးေတြ အတြက္
အသက္စေတးခဲ့ရတာေတြ ရွိတယ္။
ရြက္ေၾကြေတြ ေအာက္မွာ
တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္စု
စားက်က္လုရင္း
ၾကြင္းက်န္ရစ္တဲ့
ေသြးျဖစ္ ရုပ္ၾကြင္းေတြ ရွိတယ္။
ရြက္ေၾကြေတြ ေအာက္မွာ
ရွမ္းျပည္ေရာက္ ျမန္မာေတြရဲ့
အရွက္နဲ႔ သိကာေတြ
အသက္ ေသြး ေခၽြးေတြ
ဒု နဲ႔ ေဒးမွ် ရွိခဲ့တယ္။
ေၾသာ္.......
ရြက္ေၾကြေတာမွာ
ငါေရာက္ေနတာ ေလးနွစ္ေက်ာ္ ဆုိေပမယ့္
ဆယ္စုႏွစ္ သုံးႏွစ္ေက်ာ္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့
ငါ မသိေသးတဲ့.......
ငါ မသိႏုိင္ခဲ့တဲ့.......
သမုိင္းမထင္တဲ့ ရာဇ၀င္ ေၾကြပြင့္ေတြအေၾကာင္း
ေထာင္ေသာင္းမက ရွိေနဦးမယ္ဆုိတာ
ရြက္ေၾကြေတာေတြက သိမွာပါ။
ေဟာ.............. ၾကည့္
အခုလည္းေလ
ရာဘာရြက္ေတြ ေၾကြေနျပန္ၿပီ......။

ရွမ္းျပည္ = ထုိင္းႏုိင္ငံ

Read more...

Powered By Blogger

ဒီေလာက္အားေပးၿပီးၿပီ

Better Tomorrow © Layout By Hugo Meira.

TOP