ေဆး႐ုံသုိ႔ တစ္ေခါက္ ေလွလုပ္သားတစ္ေယာက္

ကုိယ့္ဖါသာကုိယ္ တာ၀န္မေက်ဘူးရယ္လုိ႔ရင္ထဲမွာျဖစ္ေပၚခံစားလာရတယ္။ အဲလုိခံစားလာရတုိင္းအိပ္မေပ်ာ္ ျဖစ္ရတဲ့ ညေတြမွာ ဒီတစ္ညလည္း ထပ္တုိးရပါတယ္။ ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းလည္း ထေရးမိပါတယ္။ ဧၿပီလေလာက္ ကတည္းက ရြာလုိက္တဲ့မုိးက ေအာက္တုိဘာလလည္ ေလာက္ထိကုိ မျပတ္ေသး။ ေရႊ ႔ေျပာင္းျမန္မာအလုပ္ သမားမ်ားၾကားမွာ ေငြအရမ်ားတဲ့ ရာဘာျခံအလုပ္သမားမ်ားေတာင္ မုိးေၾကာင့္ လုပ္ရက္နည္း၊ ရာဘာေစ်းထုိး က်နဲ႔ သိပ္အစဥ္မေျပခ်င္ေတာ့။ ၀င္ေငြနည္းတဲ့ အျခားအလုပ္သမားမ်ား အတြက္ေတာ့ ေျပာဖြယ္မရွိ။ စားဖုိ႔ေတာင္ သိပ္အစဥ္မေျပခ်င္ေတာ့ က်န္းမာေရးျပႆနာ ေျဖရွင္းဖုိ႔က နည္းနည္း အလွမ္းေ၀း လုိ႔ ေနပါေသးတယ္။ ဒီေန႔လည္း ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ လူနာတစ္ဦးကုိ ကုိယ္တတ္နုိင္တဲ့ ဘက္ကေန ၾကိဳးစား ကူညီေပးဖုိ႔ ေဆး႐ုံကုိ သြားခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခုေသာ လူနာကုတင္မွာ လက္၊ နဖူးနဲ႔ ေနာက္ေက်ာေတြ မွာ ဓါးဒဏ္ရာနဲ႔ လူနာတစ္ဦးကုိပါ ထပ္ေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။ ေမ့ေဆးအရွိန္မေျပေသးပါဘူး။ ေလွလုပ္သားတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး မေန႔ကမွ ေလွကမ္းကပ္ခဲ့တာပါ။ ေလွေပၚကအဆင္းေျမျပင္အေရာက္မွာပဲ ထုိင္းလူမ်ိဳးသုံးဦးကေန ဓါးနဲ႔ ၀ုိင္းခုတ္ျခင္းကုိ ခံခဲ့ရပါတယ္။ ဘယ္သူေတြလည္း ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း သိေအာင္မၾကိဳးစားႏုိင္ခင္ ရထားတဲ့ ဒဏ္ရာေတြကုိ ကုသဖုိ႔အတြက္ နီးစပ္ရာ ခူရဘူရီေဆး႐ုံကုိ တတ္ေရာက္ခဲ့ရပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အ႐ုိးထိေအာင္ နက္လွတဲ့လက္ကဒဏ္ရာေၾကာင့္ တေကာပါေဆး႐ုံၾကီးကုိ လဲြေျပာင္းကုသခဲ့ရပါတယ္။ လူနာေစာင့္မရွိ ေမ့ေဆးအရွိန္နဲ႔ အိပ္ေမြ႔ေနတဲ့အတြက္ အနားယူအိပ္စက္ႏုိင္ေအာင္ ထျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ ရင္ထဲမွာ မေကာင္းျမန္မာလူမ်ိဳးအားလုံးကုိ သိေအာင္ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ အခုလုိျဖစ္ရပ္ေတြဟာ အခုလည္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ အရင္ကလည္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ ေနာင္လည္းျဖစ္ေနအုံးမွာပါ။ ေလွလုပ္သား အမ်ားစုကေရထဲမွာ အခ်ိန္ၿပည့္ေနသူေတြဆုိေတာ့ အမ်ားစုက အလုပ္ လုပ္ကိုင္ခြင့္လက္မွတ္ေတြ မရွိပါဘူး။ ဒီအတြက္လည္း ရဲတုိင္ဖုိ႔တုိ႔ ေလ်ာ္ေၾကးေတာင္းဖုိ႔ ဆုိတာေတြ မလုပ္ႏုိင္ပါဘူး။ မတရားအျပဳခံသူေတြရယ္လုိ႔ သတ္မွတ္ၿပီး စာနာေထာက္ထားမႈကုိ ေဆး႐ုံေဆး၀န္ထမ္းအမ်ားစုဆီကေန မရခဲ့ပါဘူး။ ေငြေပးႏုိင္မွ ေဆးေပးတာပါ။ မေပးႏုိင္လုိ႔ ရွိရင္ ရဲတုိင္မယ္ ဖမ္းခုိင္းမယ္ဆုိတာ ကလည္း လက္သုံးစကားပါ။ (တကယ္လည္း ဖမ္းခို္င္းပါတယ္) ကုိယ့္ျမန္မာေတြ အဲလုိခံစားေနရတဲ့ ေ၀ဒနာေတြကုိလည္း အျပည့္အ၀မကူေပးနုိင္ပါဘူး။

(16.10.08 ရက္ ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းကုိ ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ လူအခ်င္းခ်င္း ႏွိပ္စက္ျခင္း ကင္းေ၀းၾကပါေစ။)