ဖူးကက္အျပန္ ေျပာစရာ က်န္ခဲ့တယ္

ဒီေန႔ အလုပ္ကအျပန္အမွာ ေျပာစရာေတြရင္ထဲမွာ က်န္ခဲ့တယ္။ ဆုိင္ကယ္ေမွာက္ၿပီး အခက္အခဲျဖစ္ေနတဲ့ ညီေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ ဓာတ္ပုံပါ။ ဘယ္ဘက္ ေျခေထာက္က အသားအစားထုိးရမွာပါ။ အသက္ ၂၁ ႏွစ္သာရွိပါေသးတယ္။ မိဘ အသုိင္းအ၀ုိင္း ကလည္း မရွိေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ မ်ားက ျပဳစုေစာင့္ ေရွာက္ထားရပါတယ္။ ေဆးကုသစားရိတ္ မတတ္ႏုိင္တဲ့အတြက္ ေဆးရုံကုိ မတတ္ ႏုိင္ပဲ အလုပ္တန္းလ်ားကေနၿပီး ကုသမႈခံယူေနရပါတယ္။ ဘတ္ေငြ သုံးေသာင္းခဲြခန္႔ ကုန္က်မွ သက္သာေပ်ာက္ကင္းမယ့္ သေဘာရွိပါတယ္။ မနက္ျဖန္ေတာ့ တစ္ေခါက္ ထပ္သြား ရမယ္။ ေဆးရုံထိလုိက္သြားၿပီး စားရိတ္မွ်ေပးႏုိင္ဖုိ႔ အတြက္ညွိဳႏႈိင္းေပး ရပါလိမ့္ ေနာက္မုိ႔ ဒီညီေလး ေျခေထာက္ျဖတ္ရမယ့္ သေဘာရွိပါတယ္။ ျဖစ္ကာစက ဗယ္ဘက္ ညွပ္ရုိးပါ ပြင့္ၿပီးက်ိဳးသြားပါတယ္။ အေရျပားအေပၚက ဒဏ္ရာကုိ တစ္ခ်က္ခ်ဳပ္ထားေပးၿပီး၊ မညီမညာ နဲ႔ အရုိးျပန္ဆက္ေနတဲ့အတြက္ လႈပ္ရွားလုိ႔ သိပ္မရေသးပါဘူး။ ေဆးရုံရဲ့ ဂရုမစိုက္မႈေၾကာင့္ (သုိ႔) ပုိက္ဆံ မေပးႏုိင္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ဒီအတုိင္းျပန္ဆက္သြားတဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။
ပန္းရံ ဆုိက္တစ္ခုကုိ ထပ္ေရာက္ျဖစ္ေသးတယ္။ ေရႊ ႔ေျပာင္းျမန္မာ အလုပ္ သမား ၅၀၀ ေက်ာ္ရွိတဲ့ ပန္းရံဆုိက္တစ္ခုေပါ့။ ထား၀ယ္၊ မြန္ န႔ဲ ရခုိင္လူမ်ိဳး ေတြအမ်ားဆုံး အလုပ္လုပ္ကုိင္လွ်က္ရွိေနၾကပါတယ္။ ပုံမွာျမင္တဲ့ အတုိင္းပဲ လုပ္ငန္းခြင္မွာ တစ္ေယာက္မွ မရွိဘူး ေျခာက္ကပ္ၿပီး ေခ်ာင္ကပ္ေနၾကတယ္။ သူေဌးက သုံးလေက်ာ္ပုိက္ဆံမရွင္းလုိ႔ အလုပ္မဆင္းပဲ တုိက္ပဲြ၀င္ေနၾက တယ္တဲ့။ ေအာင္ျမင္ပါေစဗ်ာ။