ေဘးရန္ကင္းေစ ေမြးရပ္ေျမ

ကုိယ့္ျပည္ကုိယ့္ေျမ
ကုိယ့္မိဘနဲ႔
ေရေျမေသာက္သုံး
သက္ထက္ဆုံးတုိင္
မခဲြမခြာ
ေနခ်င္ေသာ္လည္း
တုိင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္
မင္းလုပ္သူက
အေဆြမေတာ္
အမ်ိဳးမစပ္
ၾကင္နာတရား
ကင္းမဲ့ေနလုိ႔
ေသြးကဲြမ်ိဳးျဖဳတ္
အၾကံယုတ္နဲ႔
အဆီကုိယူ
အသားကုိစား
အာဏာမူးယစ္
ႏြံနစ္ထဲမွာ
အမ်ားျပည္သူ
မ်က္ရည္ပူက်
အားမတန္လုိ႔
အံကုိႀကိတ္ကာ
ရင္မွာေၾကကဲြ
ခဲြခဲ့ရတယ္
လြမ္းမေျပဘူး
ေမြးရပ္ေျမရယ္။

ၿငိမ္းခ်မ္းမွဳကုိ
အစဥ္ျပဳလုိ႔
ကုိယ့္မ်ိဳးကုိယ့္ျပည္
ကုိယ့္ေရေျမကုိ
ေသြးစည္းစိတ္ထား
မကဲြျပားေအာင္
သစၥာမ႑ိဳင္
တည္တံ့ခုိင္ဖုိ႔
ကုိယ့္လူမ်ိဳးသာ
အုပ္ခ်ဳပ္ပါလွ်င္
ဘာသာလူမိ်ဳး
ကမၻာသုိ႔တုိင္
ပဲ့တင္ထပ္ေပါ႔
ေမြးရပ္ေျမရယ္။
အခုေတာ့ျဖင့္
မခုိလွဳံလုိ႔
တျပည္တေျမ
ေရွာင္ေျပးခါမွ
ျပန္ခ်င္စိတ္ကုိ
ရင္မွာစဲြသိပ္
ေန႔ညသေရြ႔
တမ္းတရၿပီ
ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ
ေမြးရပ္ေျမရယ္။
(ရမၼ၀တီ)
ရကၡေသြး
္
ဒီကဗ်ာေလးကုိကြၽန္ေတာ္ လြန္ခဲ့တဲ့လ ပန္းရံဆုိက္တစ္ခုကုိသြားရင္း ရခုိင္သားတစ္ဦးထံမွ ရရွိခဲ့ပါတယ္။