"လက္အုပ္မိုးခ်ီ ေတာင္းပန္သည္"

"စက္တင္ဘာေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး" စတင္ေတာ့မွ ႏုိင္ငံေရး အသိေတြ ျပန္လည္ႏုိးႂကြလာခဲ့တယ္။ ဆႏၵျပပဲြ အရွိန္ေတြျမင့္တက္လာေတာ့ ရင္ထဲမွာ၀မ္းသာ၊ ၀မ္းနည္း အလုပ္ေတြအားလုံးရပ္ၿပီး သတင္းေတြ ေနာက္ တေကာက္ေကာက္လုိက္ရင္း ေန႔ညေတြမွားခဲ့ရတယ္။
ၿဖိဳခဲြမႈေတြစတင္ေတာ့ အံကုိႀကိတ္၊ မ်က္ရည္ေတြၾကခဲ့ရတယ္။ သတင္းေတြကုိ ေကာ္ပီလုပ္၊ ဓာတ္ပုံေတြကုိ ဆဲြခ် ျပည္တြင္းမွာ ဘာေတြျဖစ္ေနတယ္၊ အစုိးရဘယ္ေလာက္ထိရက္စက္ေနတယ္ ဆုိတာကုိျပည္ပေရာက္ အလုပ္သမားေတြကုိ ျဖန္႔ေ၀ေန႐ုံနဲ႔ တာ၀န္ေက်ၿပီလုိ႔ မယူဆႏုိင္ေတာ့ အသက္၊ ေသြး၊ ေခြၽးေတြစေတးေနခဲ့ရၿပီ မဟုတ္လား။ စစ္အစုိးရ၀င္ဆီးၿပီး ပစ္ခတ္ႏွိပ္စက္ေနတဲ့ ေငြၾကာယံေက်ာင္းတုိက္၊ မုိးေကာင္းေက်ာင္းတုိက္ ေတြဆုိတာ မိမိမွီခိုႀကီးျပင္းလာခဲ့ ရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္၊ မိမိကုိရင္၀တ္ေတာ့ မုိးေကာင္းေက်ာင္းတုိက္မွာပါ။

အခုေတာ့ေသြးေတြဟာ လမ္းမေပၚတင္မက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၀န္းထဲမွာပါ စီးဆင္းေနခဲ့ရပါၿပီ။ ရင္မွာနာက်ည္းတယ္၊ ခံျပင္းတယ္၊ အံကုိႀကိတ္၊ မ်က္ရည္ၾကရင္း အတိတ္ကုိ သတိရမိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ခေလး ဘ၀ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ရဲ့ ၾသဂုတ္လ ေန႔တစ္ေန႔မွာ ရန္ကင္းစစ္ေၾကာင္းဟာ ဂြတၱလစ္လမ္းအတုိင္း ဟာမစ္တစ္ ကုိျဖတ္ၿပီး ဆူးေလဘုရားလမ္းမေပၚမွ စစ္ေၾကာင္းႀကီးနဲ႔ေပါင္းမိတယ္။ လူတန္းႀကီးဟာေရွ႔ေနာက္မ်က္စိတဆုံး လူလွိဳင္းလုံးလုိျမင္ေနရတယ္။ ေရႊဂုံတုိင္ ပန္းခ်ီပန္းပု ေက်ာင္းေရွ ့ နားကုိကြၽန္ေတာ္တုိ႔ေရာက္ေတာ့ ေသနတ္ ပစ္သံေတြ စတင္ၾကားရပါေတာ့တယ္။ ေျပးသူေျပး လဲသူလဲ နဲ႔ အားလုံးဟာ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ပန္းခ်ီပန္းပုေက်ာင္း၀င္းထဲကုိ ေက်ာင္းစိမ္း၀တ္စုံ၊ ေယာဂီသပတ္နဲ႔ ေက်ာင္းသူအစ္မ ေလး၊ ငါးေယာက္ေလာက္ ၀င္ေျပးပါတယ္။ စစ္သားေတြဟာေက်ာင္း၀င္းထဲ ကေျပးထြက္လာၿပီး၊ တံခါးကုိေစာင့္ကန္ၿပီးပိတ္လုိက္တဲ့ အတြက္ေက်ာင္းသူအစ္မ သုံးေလးေယာက္ေလာက္ လဲၾကသြားပါတယ္။ ဗုိက္ကုိစစ္ဖိနပ္၀တ္ေျခေထာက္ေတြ နဲ႔ကန္တယ္၊ ေခါင္းကုိေသနတ္ဒင္နဲ႔ ထုေတာ့ေသြးေတြျဖာခနဲ ထြက္ၿပီးလမ္းေပၚစီးၾကလာတယ္။ အ႐ုိက္ခံရတဲ့ အမ တစ္ေယာက္က ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္နဲ႔။ ကြၽန္ေတာ္ဆက္မၾကည့္၀ံ့ေတာ့ လမ္းမတစ္ေလွ်ာက္လည္း ဖိနပ္ေတြ၊ လက္ကုိင္ပု၀ါေတြ၊ ေသြးကြက္ေတြဟာျမင္မေကာင္း ေအာင္ႀကဲျပန္႔ေနတယ္။
ကြၽန္ေတာ္လမ္းျဖတ္ကူးၿပီး ေရႊက်င္ေက်ာင္းတုိက္ထဲ ၀င္ေျပးတယ္၊ ကြၽန္ေတာ္ေျပးတဲ့လမ္းမွာ အုတ္ေရတြင္းတစ္ခုရွိတယ္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထဲေရာက္ေတာ့ ဦးဇင္းတစ္ပါးေျပးႀကိဳတယ္။ ၿပီးေတာ့အိမ္သာ ထဲမွာ ေသာ့ခတ္ထားခဲ့တယ္။ အိမ္သာထဲေရာက္ေတာ့ ဘ၀တူ ၈ဦးေလာက္ရွိတာကုိ သိလုိက္ရတယ္။ ခဏေလာက္အၾကာမွာေတာ့ စစ္ဖိနပ္အသံေတြနဲ႔အတူ ဒီမွာ လူရွိလားေမးသံေတြ၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းအေပၚ တက္လာ သံေတြ ၾကားေနရတယ္၊ ဒီအခန္းကုိဘာျဖစ္လုိ႔ပိ္တ္ထားတာလည္း ေမးေတာ့ အထဲကလူေတြရဲ့ အသက္႐ႈသံေတြ ဟာရပ္ၿပီးအားလုံးဟာေတာင့္ေတာင့္ ႀကီးေတြျဖစ္ ျဖစ္ေနၾကတယ္။ ဦးပဇင္းက အိမ္သာ အေဟာင္းပါ ပ်က္ေနလုိ႔ပိတ္ထားတာ လုိ႔ေျပာသံႏွင့္အတူ ျပန္ဆင္းသြားသံေတြ ၾကားေနေတာ့မွ အထဲက လူေတြရဲ့ အသက္႐ႈသံေတြကုိ ျပန္ၾကားရေတာ့တယ္။ အိမ္သာထဲမွာ အခ်ိန္အၾကာႀကီး ေနခဲ့ရတယ္၊ ေညာင္း ရင္တေယာက္တလဲ ထုိင္ရတယ္။ အျပင္မွာေသနတ္သံေတြတိတ္ၿပီး စစ္ကားေတြျပန္ထြက္ သြားေတာ့မွ အိမ္ကုိ ျပန္ပုိ႔ေပးခဲ့တယ္။ ေက်းဇူးႀကီးလွပါတယ္ဘုရား။
အရွင္ဘုရား ဘုရားတပည့္ေတာ္ မေမ့ပါဘုရား။ အခုအခါ အရွင္ဘုရားတုိ႔ အလွည့္မွတပည့္ေတာ္ဘာမွ မတတ္ႏုိင္၊ မလုပ္ေပးႏုိင္တာကုိခြင့္လႊတ္ေတာ္ မူပါရန္ လက္အုပ္မုိးခ်ီလုိ႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဘုရား..... ေတာင္းပန္ပါတယ္ဘုရား.............။
ေရးျဖစ္ခဲ့တာ စက္တင္ဘာလကတည္းကပါ အခုမွတင္ျဖစ္တယ္။ ေအာင္ၾကည္မင္း