မေမ႔ႏုိင္ေသးတဲ့ ေၾကကဲြဖြယ္ျဖစ္ရပ္ေလး တစ္ခု

ၿပီးခဲ့ၿပီ ဆုိေပမယ့္ ေမ့မရႏုိင္တဲ့ ေၾကကဲြဖြယ္ ျဖစ္ရပ္ေလးေတြ မၾကာခဏ ဆုိသလုိေပၚလာတတ္ပါတယ္။ ေပၚလာ တုိင္းလည္း ၀မ္းနည္းမႈဟာ မေန႔ကအတုိင္း လတ္ဆတ္ေနဆဲပါပဲ။ ေန႔ခင္းပုိင္း လမ္းေဘးကြမ္းပင္ေအာက္မွာ ကြမ္းသီးေကာက္ေနတဲ့ မျမင့္ၾကည္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္စု အနီးကုိ ကားတစ္စီးထုိးဆင္းလာပါတယ္။ မျမင့္ၾကည္ မေရွာင္ႏုိင္တဲ့ အတြက္ ကားတုိက္မိပါတယ္။ မထနုိင္ေတာ့တဲ့အတြက္ အျခားကားတစ္စီးကုိ အကူအညီ ေတာင္းၿပီး ခူရဘူရီ တုိက္နယ္ ေဆးရုံကုိ တင္ပုိ႔ခဲ့ရပါတယ္။ တုိက္နယ္ ေဆးရုံမွ လက္မခံႏုိင္တဲ့ အတြက္ျမိဳ ႔ နယ္ေဆးရုံ တေကာပါ ကုိတင္ပုိ႔ ခဲ့ပါတယ္။ ခဲြစိပ္ခန္းနဲ႔ အေရးေပၚ ဌာနမွာ တစ္ညနဲ႔ တစ္ေန႔ေနခဲ့ရတယ္။ သတိျပန္ရလုိ႔ စကားေျပာႏုိင္တဲ့ အခ်ိန္မွာ သူလြယ္ထားတဲ့ ၅ ခန္႔ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ ကုိယ္၀န္ကုိ စၿပီးသတိရပါတယ္။ ခ်ဳပ္ရုိးေတြျပည့္ေနတဲ့ ဗုိက္ကုိစမ္းၾကည့္မိၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ သတိျပန္ေမ့သြားခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ရင္ေသြးေလးဟာ ကားတုိက္မိတဲ့ ဒဏ္ေၾကာင့္ေသဆုံးသြားတာေၾကာင့္ ဆရာ၀န္မ်ားက ခဲြစိတ္ထုပ္ပစ္ခဲ့ရတယ္။ လူနာေမးလာတဲ့ လူတုိင္းကုိ ဗုိက္ေလးကုိလွန္လွန္ျပၿပီး သူငိုေနတတ္ပါတယ္။
၀မ္းဗုိက္ ခဲြစိတ္ဒဏ္ရာအျပင္ ဗယ္ဘက္ေပါင္မွာ ၁၂ ခ်က္ခ်ဳပ္ရပါတယ္။ တစ္ကုိယ္လုံး ေသြးခ်ည္ဥ ညိဳမဲစဲြ ဒဏ္ရာေတြ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ရင္ေသြးလည္း ဆုံးရွဳံး လူလည္းဒဏ္ရာမ်ားနဲ႔ ေဆးရုံမွာ ၂ ပတ္ေက်ာ္ၾကာ ေနခဲ့ရေပ မယ့္ မၿပီးေသးပါဘူး။ ေငြေၾကးကုန္က်မႈ မတတ္ႏုိင္တဲ့ အတြက္ ေဆးရုံ တာ၀န္ရွိသူမ်ားရဲ့ ေန႔စဥ္နဲ႔ အမွ် ဆူပူမႈကုိ ခံေနရပါတယ္။ ကားနဲ႔ ၀င္တုိက္ခဲ့တဲ့ ကားအေမာင္းသင္ အမ်ိဳးသမီးကေတာ့ သူမဟုတ္သလုိေနႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ မျမင့္ၾကည္ရဲ့ သူေဌး ညိွဳႏိႈင္းေဆာင္ရြက္ေပးတာက ၅၀၀၀၀ ဘတ္ေက်ာ္ ကုန္ၾကမယ့္ေဆးဖုိး၀ါးခအတြက္ ၇၀၀၀ ဘတ္ထုတ္ေပးခဲ့ၿပီး ေနာက္ေပၚမလာေတာ့ပါဘူး။ အဖဲြ႔အစည္း အေနနဲ႔ ၾကား၀င္ေပးဖုိ႔ ကမ္းလွမ္းတဲ့ အခါ မျမင့္ၾကည္ ရဲ့ အမ်ိဳးသားက ေရရွည္အတြက္ဆုိၿပီး ေခါင္းခါပါတယ္။ ဒီေတာ့လည္းမတတ္ႏုိင္ပါဘူး။ ေလွ်ာ္ေၾကး ေပးတဲ့ ၇၀၀၀ ဘတ္ရယ္ လူနာရွင္က ၈၀၀၀ ဘတ္ရယ္ ကၽြန္ေတာ့္ က်န္းမာေရးဌာန အေရးေပၚအသုံးစားရိတ္ ၁၀၀၀၀ ဘတ္ ေပါင္း ၂၅၀၀၀ ဘတ္ကုိင္ၿပီး လူမႈဖူလုံေရး ရုံးခန္းကုိ မ်က္ႏွာငယ္နဲ႔ သြားရပါတယ္။ ၅၀၀၀၀ ဘတ္ကုန္ၾကစားရိတ္ကုိ ၂၅၀၀၀ ဘတ္ သာေပးႏုိင္တဲ့ အတြက္ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ ၾကာၾကာ ဆူပူမႈကုိလည္း ခဲ့ယူခဲ့ရပါတယ္။ ၿပီးသြားခဲ့ ၿပီဆုိေပမယ့္ မေမ့ႏုိင္ေသးတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြထဲက ျဖစ္ရပ္တစ္ခုပါပဲ။