ဇန္န၀ါရီ ၂၉

ဓါးခုတ္ခံထိတဲ့ ညီေလးကမေန႔ကတည္းက ဖုန္းဆက္တုိက္ေခၚေနတာ ကၽြန္ေတာ္လည္း မအားတာနဲ႔ မသြားျဖစ္ဘူး။ ဒီေန႔ေတာ့ ဖန္ငေဆးရုံကုိ ထပ္ေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့ ေနရာနဲ႔က ေဆးရုံကုိ တစ္နာရီခဲြနီးပါးသြားရတာ။ အသြားအျပန္ဆုိရင္ ၃ နာရီေက်ာ္အခ်ိန္ကုန္တယ္။ ေဆးရုံေရာက္ေတာ့သူတုိ႔ဇနီး ေမာင္ႏွံႏွစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိထြက္ေစာင့္ ေနၾက တယ္။ ဖန္ငေဆးရုံကေန ကပြန္ေဆးရုံကုိ လႊဲစာနဲ႔ေျပာင္း လည္း ကုသခိုင္းထားတယ္။ လက္မွာလည္း IV ပိုက္တန္းလန္းနဲ႔ ေဆးရုံထပ္ မေျပာင္းရင္ ရမလားလုိ႔ေမးလာ တယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းေမးေတာ့ သူျမန္မာျပည္ကုိ ျပန္ၿပီးကုသျခင္တယ္။ သူထုိင္းႏုိင္ငံမွာ သူေဆးကုေနရင္ သူ႔အမ်ိဳးသမီးက သူ႔ကုိျပဳစုရမွာျဖစ္တဲ့ အတြက္ အလုပ္လုပ္ရမွာအခက္အခဲျဖစ္ေနေၾကာင္းနဲ႔ သူတို႔မွာ ပုိက္ဆံမရွိ ေတာ့တဲ့အေၾကာင္း၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့လည္း ျမန္မာျပည္မွာ ႏုိ႔ဆုိ႔ကေလးေလးရွိတယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းကုိ ေျပာျပ ပါတယ္။ သူျမန္မာျပည္ျပန္ၿပီး ေဆးကုသမႈခံ ယူမယ္ဆုိတာကုိ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္လာပါတယ္။ သူ႔ရဲ့လက္ရွိအနာက ေဆးရုံမွာ ေဆးထပ္ ကုဖုိ႔ လုိေသးေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ရွင္းျပပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ ကုသမႈမခံ ယူရင္ ေရာဂါပုိး၀င္ေရာက္ႏုိင္ေၾကာင္းကုိလည္း ေသေသခ်ာခ်ာရွင္းျပပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္သူတုိ႔ မိသားစုအေပၚမွာ တတ္ႏုိင္သေလာက္အကူအညီေပးတယ္ ဆုိေပမယ့္ မိသားစုအေရးမွာေတာ့ ၀င္ေရာက္ဆုံးျဖတ္ေပးဖုိ႔ခက္ခဲလွပါတယ္။ သူတုိ႔မွာ ဘတ္မရွိတဲ့အတြက္ ရုံးကကားနဲ႔ လုိက္ျခင္တယ္လုိ႔ ေျပာပါ တယ္။ ရုံးကကားကလည္း ဘတ္မရွိသူမ်ားတင္ခြင့္မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ေခၚလာခဲ့ပါတယ္။ သူတုိ႔ ေနထုိင္ရာ အိမ္ေရွ ႔ထိလုိက္ပုိ႔ေပးခဲ့ပါတယ္။ သူတုိ႔အတြက္ ေဆးဖုိးကုိ ၆၉၀၀ ဘတ္ေက်ာ္ကုိ ရွင္းေပးခဲ့ပါတယ္။ ေန႔လည္ ၂ ေက်ာ္မွ ကၽြန္ေတာ္ထမင္းစားခဲ့ရပါတယ္။
ပါ၀ိစာသင္ေက်ာင္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ က်န္းမာေရးအဖဲြ႔ တီဘီေရာဂါအေၾကာင္းက်န္းမာေရး ပညာေပးစစ္ေဆး ေနတာကုိ ၀င္ၾကည့္ခဲ့ပါတယ္။ ၃နာရီခဲြမွာ ရုံးကုိျပန္ေရာက္ၿပီး ခဏနားပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး စာသင္ေက်ာင္းမွ ကေလးေတြရဲ့ က်န္းမာေရး စစ္ေဆးခ်က္ေတြကုိ ၂၀၀၇ နဲ႔ ၂၀၀၈ ျပန္ေပါင္းဖုိ႔အတြက္ လုိအပ္တဲ့ ဂရပ္ေတြျပင္ ပါတယ္။
ညေန ၄ နာရီခဲြ၀င္းက်င္မွာ တန္းလ်ားက လူနာေတြကုိ ထုပ္ေပးထားတဲ့ (ဘန္ခ်ီ) အေၾကြးစာအုပ္ေတြကုိ သြားသိမ္းပါတယ္။ လူနာေတြရဲ့ စာရင္းကုိ ေတာ့ဒီေန႔ ဘယ္အခန္းမွာ ဘယ္သူေနေနတယ္ဆုိတာကုိ တိတိက်က် ေကာက္ယူခဲ့ပါတယ္။ ARV ေဆးေသာက္ေနတဲ့ ေအအုိင္ဒီအက္စ္ လူနာေယာက္က်ားေလး ၁၁ ဦးရယ္၊ အမ်ိဳးသမီး ၃ ဦးရွိပါတယ္။ တီဘီေဆးေသာက္ေနသူ ၂ ဦး၊ ေလျဖတ္သူ ၁ ဦး ၊ အသည္းျပည္တည္နာ ၁ ဦး ၊ ဆုိင္ကယ္တုိက္ၿပီး ေအာက္ပုိင္းမသန္သူ ၁ ဦး ေပါင္း ၁၉ ဦးရွိပါတယ္။ ၁ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္စကားေျပာၿပီး၊ ရုံးကုိျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ (ဘန္ခ်ီ) အေၾကြးစာအုပ္ကုိ တြက္ၾကည့္ေတာ့ ၁၂၂၈၇ ဘတ္ဖုိးသုံးထားပါတယ္။ အမွန္တကယ္ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ့မွာ အဲဒီေလာက္သုံးပုိင္ခြင့္ေပးလုိ႔မရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း သုံးၿပီးသား ေတြဆုိေတာ့လည္း ရုံးမွာ စကားေျပာရေတာ့မွာေပါ့။ သူတုိ႔ခဗ်ာမွာလည္း နယ္စည္းမျခား ဆရာ၀န္မ်ား အဖဲြ႔က ရိကာျဖတ္ထားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေပးသုံးတဲ့ ဘတ္သုံးဆယ္ဟာ မေလာက္မွန္းသိပါတယ္။ အဲဒီအတြက္လည္း ေျပာအားမရွိပါဘူး။
ညပုိင္း ၇ နာရီေလာက္ကေနစၿပီး အေမရိကားက လုပ္အားေပးဆရာ၀န္ၾကီးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္လသင္တန္း အတြက္ ၾကိဳတင္ျပင္မႈေတြအတြက္ တုိင္ပင္တာ ည ၉ နာရီခဲြေက်ာ္မွပဲ အိမ္ျပန္ေရာက္ပါတယ္။