ဇန္န၀ါရီ ၂၈

မနက္ပုိင္းမွာ ရုံးကုိမ၀င္ေသးပဲ လူနာမ်ားရွိရာ တန္းလ်ား ကုိ၀င္ခဲ့တယ္။ လူနာေတြ စုေ၀းစကားေျပာေလ့ရွိတဲ့ ကြပ္ပ်စ္ ေပၚမွာပဲ စုေ၀းထုိင္ၿပီးစကားေျပာျဖစ္တယ္။ မေရာက္ျဖစ္တာ တစ္ပတ္ခန္႔ ၾကာသြားေတာ့ သူတုိ႔ေမးခြန္း ေတြက အမ်ားသား၊ သူတုိ႔ ဘယ္လုိဆက္လက္ေနထုိင္ရမလည္း ဆုိတာက အဓိကပါ။ ေနာက္ေတာ့ ARV နဲ႔ TB ေဆး အေၾကာင္းထပ္ေမးတယ္။ တတ္ႏုိင္သေလာက္ျပန္ေျဖၿပီး ကုိယ္ေမးခ်င္တာကုိ ျပန္ေမးျဖစ္ပါတယ္။

လူနာထဲက ကုိစုိးႏုိင္ အလုပ္မဆင္းတာေၾကာင့္ ေနမေကာင္းလုိ႔ အလုပ္မဆင္းႏုိင္ တာလား လုိ႔ေမးၾကည့္ေတာ့ မ်က္ရည္၀ဲၿပီးေျပာရွာတယ္။ သူၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္လကလုပ္ခဲ့တဲ့ လုပ္အားခကုိ သူေဌးမရွင္းလုိ႔ စိတ္ညစ္ၿပီး အလုပ္မဆင္းေတာ့ဘူးတဲ့။ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္ သူ႔ခမ်ာ ARV ေဆးေသာက္ၿပီး အလုပ္ကုိၾကိဳးစား လုပ္ခဲ့တာ အခုေတာ့ ႏွစ္လစာ လုပ္အားခမရဘူးတဲ့။ ၁၀ ေက်ာ္ေက်ာ္မွာ ရုံးကုိ ျပန္လာခဲ့တယ္။

နယ္စည္းမျခားဆရာ၀န္မ်ားအဖဲြ႔ က အစ္မတစ္ေယာက္နဲ႔ ၁၀နာရီ ခဲြေလာက္မွာ တန္းလ်ားက လူနာေတြကိစ စကားေျပာျဖစ္တယ္။ သူေျပာတာက တန္းလ်ားမွာ နယ္စည္းမျခားဆရာ၀န္မ်ား အဖဲြ႔က လူနာ ၁၉ ဦး တန္းလ်ား မွာေနေနတယ္တဲ့ ၁၆ ဦးက ARV ေဆးေသာက္ေနတယ္တဲ့ဘုရားဘုရား။ အခါတုိင္းလူနာတန္းလ်ားကုိသြား လည္တယ္ အားလုံးနဲ႔ ရင္းႏွီးေနတယ္ ဆုိေပမယ့္ အဲဒီေလာက္ တိတိက်က် မမွတ္ထားမိဘူး။ ထင္လည္း မထင္မိ ဘူး လူနာဦးေရတုိးလာေနပါလား။ လူနာမ်ားအတြက္ စား၀တ္ေနေရးနဲ႔ ေဆးအတြက္ မိနစ္ ၂၀ ခန္႔ေဆြးေႏြး ခဲ့တယ္။ သူ႔အျမင္ကိုယ့္အျမင္ ဖလွယ္ခဲ့တယ္။


ေန႔လည္ ပုိင္းမွာ ဘန္နယားစာသင္ေက်ာင္းမွာ ကေလးေတြကုိ က်န္းမာေရးပညာေပးဖုိ႔ သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခန္းဆုံးစာေမးပဲြစစ္ေဆးတာနဲ႔ သြားတုိက္ေနလုိ႔။ က်န္းမာေရး မေကာင္းသူမ်ားကုိ ၾကည့္ေပးၿပီး မူၾကိဳေက်ာင္း ကုိ၀င္ၾကည့္ျဖစ္တယ္။ ကေလးေတြ ခ်စ္စရာေကာင္းလုိက္တာ တန္းစီၿပီးအိပ္သူက အိပ္လူသံၾကားလုိ႔ ျပဴးၾကည့္ သူကျပဴးၾကည့္နဲ႔။